Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

ARIA DLA ATLETY

  • Film fabularny
  • Produkcja:
    Polska
  • Rok produkcji:
    1979
  • Premiera:
    1979. 10. 15
  • Gatunek:
    Film psychologiczny
  • Barwny, 2827 m, 99 min

    Lokacje: Warszawa (Palmiarnia, dawny zbiornik gazu na Woli przy ul. Kasprzaka 25), Łódź (Pałac Scheiblera, willa przy ul. Stefanowskiego 19, pałac Stillera przy ul. Jaracza 45, teren przy Pałacu Schweikertów przy ul. Piotrkowskiej 262, tereny fabryki przy zbiegu ul. Wólczańskiej i Stefanowskiego, pałac Poznańskiego, willa Richtera przy ul. Skorupki 6/8, drukarnia przy ul. Skorupki 17/19, wejście do willi rodziny Stillerów od strony Placu Dąbrowskiego), Ruda Pabianicka, Poznań (Teatr Wielki), Rozewie (sceny w Portugalii), Gdańsk (kamienice przy ul. Mariackiej), Sopot (molo), Dobra koło Strykowa.

"Zazwyczaj, jeśli debiutant nie grzeszy zbytnio przeciwko zasadom filmowej narracji i potrafi jeszcze zaznaczyć swoją ludzką i artystyczną wrażliwość, uznawany jest za rewelację. Dla tego filmu recenzenci szukali innej skali. Debiut Filipa Bajona nie był skromną przymiarką do późniejszych szaleństw, ale właśnie "szaleństwem". Luźno potraktowana historia słynnego zapaśnika Zbyszka Cyganiewicza (w filmie Góralewicza) posłużyła za pretekst dla kina kreacyjnego, o którym sążniste artykuły wypisywali wyrafinowani znawcy wszelkich sztuk" - tak podsumowywał znaczenie "Arii dla atlety" miesięcznik "Film" szesnaście lat po premierze Bajonowego debiutu. Również i dziś trudno pozostać obojętnym wobec tego niezwykłego, ekranowego dzieła.

Stary mistrz-zapaśnik Władysław Góralewicz pragnie ofiarować miejscowej operze kolekcję posążków-Atlasów, które zdobył "w dniach swojej chwały". Przybyłym dziennikarzom opowiada historię swojej kariery. Około roku 1880 - młody chłopak z galicyjskiego Stanisławowa chce wstąpić do cyrku Siedelmayera. Dyrektor pyta go, czy ma już "swoją historię". Wówczas to Góralewicz postanawia, że zostanie atletą. Po latach powtórnie przybywa do Siedelmayera. By sprawdzić jego predyspozycje zapaśnicze, dyrektor poddaje go próbie wytrzymałości, z której Góralewicz wychodzi zwycięsko, choć z dotkliwie poranioną głową. W cyrku Góralewicz zaprzyjaźnia się z Bolciem, błaznem, siłaczem, amatorem kociego mięsa oraz Cyklopem - człowiekiem, który oślepł z wysiłku, rozrywając gruby łańcuch.
U Siedelmayera Góralewicz doznaje pierwszej niesprawiedliwości. Walczy ze Spechtem, ale walka ma być fingowana. Specht po kolei powala specjalnie podstawionych kandydatów, podczas gdy bookmacher na widowni przyjmuje zakłady. Góralewicz wbrew umowie pokonuje "niezwyciężonego" od razu. Kumple Spechta, bracia Absowie biją Góralewicza i przepędzają nagiego z cyrku. Odtąd głównym celem Góralewicza będzie odegranie się na Absach. Ściga ich po całej Europie.
Za wstawiennictwem Bolcia Góralewicz trafia wreszcie z jarmarcznych bud do prawdziwego cyrku, na ring atletyczny. Angażuje go niejaki Hitzler, zawozi do Charlottenburga. Tam, na Nowy Rok 1900, Góralewicz wystąpi w sali operowej obok sławnego tenora Messaliniego. I tam pozna egzaltowaną Cecylię, która potem zostanie jego żoną.
Góralewicza angażuje dyrektor cyrku Breitkopf, rywalizujący z cyrkiem Knappa. Góralewicz pada ofiarą machinacji Breitkopfa, który wykorzystuje jego nienawiść do Absów, aby załatwić swoje porachunki z Knappem. Góralewicz z areny wyzywa Absów, choć wie, że kontrakt z Knappem nie pozwala im podjąć wyzwania. Podjudzony tłum podpala cyrk Knappa. Breitkopf zostaje zamordowany. Góralewicz z Bolciem muszą uciekać. Odnajdują Cyklopa schorowanego i oślepłego w domu starców. Na łożu śmierci Cyklop namawia przyjaciół na wyjazd do Portugalii. Tam spotykają znajomego Rosjanina, Popowa, który proponuje Bolciowi udział w walce byków. Bolcio walczy z fanfaronadą i ginie.
W Paryżu Góralewicz spotyka młodszego Absa. Stacza z nim walkę w Casino de Paris, gdzie Siedelmayer, były dyrektor cyrku, jest kelnerem. Zwycięstwo Góralewicza przynosi mu sławę, zostaje przedstawiony premierowi Clemenceau jako wielki Polak. Poślubiwszy Cecylię wiedzie luksusową egzystencję. Niepokoi go tylko fakt, że stale kręci się koło nich tenor Messalini.
Góralewicz nie myśli już o starszym Absie, ten jednak sam zmusza go do walki. Góralewicz walczy po dżentelmeńsku, zagrożony porażką przyjmuje brutalne reguły gry przeciwnika i zabija Absa na arenie. Tej samej nocy Messalini uwodzi mu żonę.

Choć temat filmu dawał liczne preteksty do ukłonów w stronę tzw. masowego widza, Filip Bajon nie skupił się bynajmniej na akcentowaniu dramatyzmu kolejnych walk czy efektownych zbliżeniach umięśnionych męskich ciał. Zrealizował film o niecodziennej urodzie plastycznej, w poszczególnych scenach nawiązujący m.in. do płócien Toulouse-Lautreca, grafik Beardsleya i litografii Feliciena Ropsa. Wizualny i kolorystyczny rozmach "Arii..." skłaniał krytyków także do porównań z filmami Federico Felliniego i Kena Russella. W historii Góralewicza, rewelacyjnie zagranego przez Krzysztofa Majchrzaka, dopatrzono się również odwołań do ważnych prądów filozoficznych epoki modernizmu. Słynny zapaśnik uosabia z jednej strony nietzscheański kult siły, walki, witalności; z drugiej zaś tak typowe dla fine de siecle'u duchowe rozdarcie i upatrywanie sensu egzystencji w uprawianiu oraz kontemplacji sztuki. [PAT]

Zwiastun
pokaż

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

Varia
pokaż

Nagrody
schowaj

2024.06.06 02:19:09
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.