Adam Didur

• 1873. 12. 24
  Data urodzenia

  Wola Sękowa k/Sanoka; data niepewna, podaje się również rok 1874 lub 1875, jednak w większości opracowań występuje rok 1873
• 1946. 01. 07
  Data śmierci

  Katowice

• 1873. 12. 24
  Data urodzenia

  Wola Sękowa k/Sanoka; data niepewna, podaje się również rok 1874 lub 1875, jednak w większości opracowań występuje rok 1873
• 1946. 01. 07
  Data śmierci

  Katowice

Syn Jakuba Brochwicz-Wiktora i Wincenty z Jasińskich, mąż najpierw Angeli Aranda-Arelano, śpiewaczki meksykańskiej, a następnie Małgorzaty Vignon, tancerki francuskiej; ojciec śpiewaczek Ewy, Olgi, Mary Didur. W 1876 r. został adoptowany przez nauczyciela Antoniego Didura. Po ukończeniu szkoły ludowej, wstąpił do seminarium nauczycielskiego we Lwowie. Od 1892 r. uczył się tu śpiewu solowego u W. Wysockiego, a następnie w Mediolanie u znanego tenora F. Emericha. Był jednym z najsławniejszych śpiewaków polskich, odnosił sukcesy na wszystkich scenach zagranicznych. Śpiewał na scenach operowych Aleksandrii i Kairu, w mediolańskiej La Scali, w Teatrze Wielkim w Warszawie i nowojorskiej Metropolitan Opera. Z La Scalą wyjeżdżał na występy do Buenos Aires, Rio de Janeiro, i wszystkich najważniejszych miast Europy. W Metropolitan Opera spędził 24 lata (1908-1932/33), wystąpił tu około 900 razy. Po raz ostatni wystąpił 26 lutego 1933 r. Wycofał się w tym czasie z kariery śpiewaczej. Po powrocie do kraju osiadł we Lwowie, gdzie objął kierownictwo artystyczne opery lwowskiej. Wykładał też w konserwatorium lwowskim. W końcu lipca 1939 r. został dyrektorem warszawskiego Teatru Wielkiego, ale z powodu wybuchu wojny stanowiska tego nie objął. W l. 1939-44 mieszkał w Warszawie kształcąc młodych śpiewaków. Po Powstaniu Warszawskim zamieszkał w Krakowie, po zakończeniu wojny współorganizował Operę Śląską. Współreżyserował z A. Doboszem "Halkę", inaugurując działalność tej sceny (14. 06. 1945). Didur śpiewał w tym przedstawieniu partię Dziemby - był to jego pierwszy od wielu lat i ostatni zarazem występ na scenie. Objął w sez. 1945/46 dyrekcję Opery Śląskiej. Był równocześnie profesorem i dziekanem Wydziału Wokalnego PWSM w Katowicach. Zmarł na serce podczas zajęć ze studentami. Był śpiewakiem, który odniósł sukces na wszystkich scenach zagranicznych. Śpiewał w językach: włoskim, niemieckim, angielskim, francuskim i rosyjskim.

Filmografia

chronologicznie ↓  ↑  | wg rodzajów | wg funkcji | zwiń