BORIS GODUNOW
- Tytuł polski: BORYS GODUNOW
- Film fabularny
- Produkcja:ZSRR
- Rok produkcji:1986
- Gatunek:Film kostiumowy
- Język:rosyjski
- Barwny, 141 min
20 lutego 1598 r. Wokół podmoskiewskiego Klasztoru Nowodziewiczego zbiera się tłum w oczekiwaniu na wybór nowego władcy. Borys Godunow, szwagier zmarłego cara Fiodora - nieudolnego syna Iwana Groźnego, zamknął się w klasztorze i odmawia przyjęcia carskiej korony. Błagania ludu mają wesprzeć prośby bojarskiej Dumy i wielkiego patriarchy. W końcu Borys ulega naciskowi i wyraża zgodę. Odbywa się koronacja, nowy car przyjmuje przysięgę na wierność od bojarów. 1603 r. W Czudowskim Klasztorze mnich Pimen kończy swą kronikę. Przebywający z nim w jednej celi młody diak Grigorij Otriepjew budzi się z proroczego snu - śniło mu się, że obalił cara i sam koronował się na władcę Rosji. Pyta starego kronikarza o okoliczności śmierci carewicza Dymitra, podobno zamordowanego na rozkaz Godunowa. Dowiaduje się, że chłopiec byłby jego rówieśnikiem. Grigorij postanawia uciec z klasztoru i - podszywając się pod nieżyjącego carewicza - sięgnąć po władzę. Poznawszy motywy jego ucieczki przełożony klasztoru poleca ścigać zbiega. Los nie sprzyja carowi Borysowi. Klęska głodu zaostrza sytuację wewnętrzną, chłopskie rozruchy zostają krwawo stłumione. Coraz szerzej krąży pogłoska o udziale Godunowa w morderstwie carewicza Dymitra. Wykorzystują ją także nieprzychylni carowi bojarzy. Karczma na granicy litewskiej. Zatrzymują się tu trzej wędrowni mnisi. Warłaam i Misaił delektują się jadłem i napitkiem, Grigorij stroni od ich towarzystwa. W zajeździe zjawiają się strażnicy, poszukujący ściganego listem gończym Otriepjewa. Korzystając z zamieszania Grigorij chyłkiem opuszcza karczmę. W moskiewskim domostwie kniazia Szujskiego kończy się uczta, kiedy Afanasij Puszkin przynosi wiadomość, że w Krakowie odnalazł się carewicz Dymitr. Poruszeni wieścią bojarzy pragną jak najszybciej wykorzystać ten fakt przeciwko carowi. Szujski powstrzymuje ich, nakazując dyskrecję. Car pociesza córkę po śmierci narzeczonego, obserwuje swego syna, rozmiłowanego w poszukiwaniu wiedzy. Rozmowę z Fiodorem przerywa dworzanin, przynoszący wiadomość o Dymitrze, zasłyszaną w domu Szujskiego. Godunow nakazuje wezwać kniazia, ten jednak zjawia się sam. Car poleca wzmocnić czujność na zachodniej granicy, domaga się również powtórnej relacji o przebiegu śledztwa w sprawie śmierci carewicza. Szujski potwierdza, że chłopiec zginął. Mimo to Godunow nie odzyskuje spokoju. Nad Moskwą pojawia się kometa. Kraków. Grigorij Otriepjew podający się za carewicza Dymitra znajduje poparcie na polskim dworze, a także wśród przebywających tu przeciwników cara Borysa. Spotyka tu również Marynę Mniszchównę, córkę wojewody sandomierskiego. Zakochany w dziewczynie gotów jest dla niej zrezygnować ze swych zamiarów, ale ona zgodzi się wyjść za niego jedynie wtedy, gdy zasiądzie na tronie moskiewskim. Wyposażony przez jej ojca i innych magnatów Samozwaniec wyrusza na podbój Moskwy. 16 października 1604 r. wojska Dymitra przekraczają granicę. Car Borys zwołuje Dumę. Wielki patriarcha ogłasza anatemę na Samozwańca. Jednocześnie rozpowszechniane są pogłoski o cudownych właściwościach grobu carewicza. Bojarzy radzą jak zapobiec buntom chłopskim. Szujski deklaruje się osobiście zdemaskować oszustwo. 21 grudnia 1604 r. pod Nowogrodem Siewierskim wojska Dymitra odnoszą zwycięstwo nad oddziałami carskimi. Mimo klątwy lud nie wierzy w śmierć carewicza. Coraz częściej Godunowa prześladują wyrzuty sumienia - przebieg wydarzeń interpretuje jako karę za zamordowanie Dymitra. Dowództwo nad wojskami obejmuje Szujski. W kolejnej bitwie zwyciężają siły Samozwańca. Jest już jednak za późno - "carewicz" szybko formuje nową armię. Powodzenie Szujskiego budzi nieufność cara. Dowódcą swoich wojsk mianuje Basmanowa - człowieka spoza Dumy. Wkrótce po tej decyzji na sali tronowej dostaje ataku apopleksji i umiera, wskazując swego następcę - Fiodora. Zebrani wokół umierającego bojarzy składają swemu nowemu władcy przysięgę wierności. Basmanow naciskany przez wysłanników Samozwańca, odstępuje młodego cara. Podburzany przez Puszkina lud Moskwy zrywa się do buntu. Czerń wdziera się na Kreml. Fiodor wraz z rodziną zostaje uwięziony w swoim domu. Zjawiają się także bojarzy. Na ich polecenie car zostaje zamordowany. Zebrany na dziedzińcu lud w milczeniu przyjmuje wiadomość o samobójstwie władcy.
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- ReżyseriaSiergiej Bondarczuk
- ScenariuszSiergiej Bondarczukna podstawie tragedii Aleksandra Puszkina
- ZdjęciaWadim Jusow
- ScenografiaWładimir Aronin
- MuzykaWiaczesław Owczynnikow
- Współpraca produkcyjna
- Obsada aktorskaSiergiej BondarczukBorys GodunowAleksandr SołowjowGrigorij OtripjewAnatolij RomaszynWasyl SzujskiAnatolij WasiljewPiotr BasmanowMaryna MniszchównaJerzy MniszechMikołaj CzernikowskiAdam WiśniowieckiSobańskidama dworu