Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

STANISŁAW I ANNA

  • Film fabularny
  • Produkcja:
    Polska
  • Rok produkcji:
    1985
  • Premiera:
    1987. 01
  • Gatunek:
    Film muzyczny, Film kostiumowy, Melodramat
  • Barwny, 1675 m, 56 min

    Film zrealizowano na zamówienie Ministra Kultury i Sztuki ze środków Narodowego Funduszu Rozwoju Kultury.

Pierwsza scena filmu przedstawia dwie trumny - Stanisława i Anny Oświęcimów w krypcie grobowej. Na tle pięknej, letniej przyrody, niewinne igraszki młodej pary, szczęśliwej z obcowania ze sobą. Od delikatnych dotknięć, sztubackich gonitw, obsypywania kwiatami, pocałunków droga wiedzie do wielkiej, nieokiełznanej namiętności... Młodzi, pełni wiary i najlepszych uczuć, ślubują sobie wierność. Mijają tygodnie i miesiące. Do rodzinnego dworku Oświęcimów powraca saniami młody dworzanin królewski, Stanisław. Stęskniona Anna od wielu dni oczękuje brata. Przejeżdżający przez wieś Stanisław zostaje otoczony przez kolędników przebierańców; ich taniec - pantomima wyobrażający kochanków rozdzielonych przez śmierć nabiera symbolicznej i złowróżbnej wymowy. W domu Oświęcimów trwa biesiada połączona z tańcami. Jest na niej obecny Zebrzydowski, kawaler starający się o rękę Anny; próbuje zaprosić ją do tańca, ta jednak z dziewczęcą przebiegłością unika jego zalotów. Kawaler nie ustępuje i porywa dziewczynę do "chodzonego". Anna przerywa taniec i samotnie odchodzi do okna, jakby wypatrując czegoś w ciemnościach nocy. W jej oczach pojawia się radość, gdy przybywa wreszcie brat. Podczas wizyty Stanisław nieustannie zajęty jest Anną, a rozdzielony innymi gośćmi śledzi jej każdy gest. Ich spojrzenia, później uściski wywołują czujność franciszkanina - spowiednika rodziny oraz nieukrywaną wrogość Zebrzydowskiego. Siedząca przy stole Anna snuje wizję swego ślubu ze Stanisławem. On myśli o tym samym. W trakcie zabawy dochodzi do pierwszego konfliktu między Stanisławem a Zebrzydowskim. Matka, pragnąc zapobiec poważniejszemu starciu, zaprasza rozgorączkowanych młodzieńców do tańca, ojciec natomiast rozkazuje Annie opuścić izbę. Wzburzony Stanisław w sposób wyzywający wręcza konkurentowi zerwaną ze ściany szablę. W pojedynku Stanisław rani przeciwnika. Uszczęśliwiona Anna opatruje drobne zranienia kochanka w swoim pokoju, a jej opieka przeradza się w pieszczotę i namiętność - uczucia, których oboje nie potrafią opanować... Uczta powoli dobiega końca. Zaniepokojona nieobecnością młodych matka otwiera drzwi pokoju dziewczyny i przerażona zamyka je z powrotem. Czyni wszystko, by zatrzymać męża w izbie biesiadnej... Stanisław wyjeżdża do Watykanu, by uzyskać od papieża dyspensę na ślub z Anną. Anna czeka na powrót kochanka, tęskni, modli się nieustannie, nie przyjmuje pożywienia. Pewnego dnia idzie do kościoła, by na spowiedzi oczyścić się z grzechu, lecz spowiednik rodziny, franciszkanin, z gniewem odtrąca jej akt skruchy i stanowczym gestem wypędza ją z kościoła. Zrozpaczona Anna wraca drogą, która była miejscem ich miłosnych wyznań. Jest bliska obłędu, a zimowa zadymka przenika na wskroś jej dało. Dziewczyna leży w gorączce. W majakach widzi wnętrze ponurego rodzinnego grobowca. Stanisław, wracając do domu z papieską dyspensą, napotyka uschnięte drzewo stojące w pustym polu i okupowane przez stado czarnego ptactwa. W majakach Anny koszmarne obrazy przeplatają się z wizją chwil miłości i szczęścia na pięknej, ukwieconej łące. Anna umiera. W drzwiach komnaty staje Stanisław, trzymający w ręku papieski dokument. Zrozpaczony zbliża się do łoża, bierze martwą Annę w ramiona i patrzy z niemym wyrzutem na rodziców. Stanisław sam układa ciało ukochanej w trumnie i żegna ją ostatnim pocałunkiem. Matka wręcza franciszkaninowi rulon papieski. Kondukt żałobny zmierza w stronę Krosna, drogą, która była świadkiem miłosnych wyznań brata i przyrodniej siostry. Ostatnia scena filmu: wnętrze kaplicy Anny i Stanisława Oświęcimów w Krośnie, zbudowanej przez Stanisława ku czci zmarłej siostry.

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

Varia
pokaż

2024.03.01 02:12:19
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.