Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

CHEAT

  • Tytuł polski: SZULER
  • Film fabularny
  • Produkcja:
    Polska, USA
  • Rok produkcji:
    1991
  • Premiera:
    1994. 03. 10
  • Język:
    angielski
  • Barwny, 113 min

    Lokacje: Pszczyna, Książ, Nieborów.

Aż trzy lata musiał czekać na swoją kinową premierę zrealizowany w 1991 r., wyłącznie za prywatne pieniądze, debiutancki film Adka Drabińskiego. Przyczyną był konflikt z producentami, ale nie przeszkodziło to "Szulerowi" otrzymać na festiwalu w Gdyni w 1992 r. nagrody za najlepszy debiut, Srebrnych Gron XXVIII Lubuskiego Lata Filmowego Łagów '93 oraz Nagrody im. Andrzeja Munka za reżyserię i zdjęcia. "Szuler" to zresztą pod wieloma względami dzieło wyjątkowe. Był pierwszym polskim filmem wyprodukowanym całkowicie za prywatne, choć głównie amerykańskie, pieniądze. Ale poza funduszami, sześcioma amerykańskimi aktorami w obsadzie i językiem angielskim, w którym został nakręcony, wszystko inne jest polskie: od obsady, poprzez operatora, scenografa, autora muzyki, po całą ekipę techniczną. W Polsce powstawały również zdjęcia, realizowane głównie na zamku w Nieborowie i jego okolicach.
Adek Drabiński, reżyser i autor scenariusza, absolwent łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, wkrótce po studiach reżyserskich w PWSFTViT wyjechał, na początku lat 80., do Stanów Zjednoczonych. Spędził tam kilka lat realizując filmy reklamowe, dokumentalne, wideoklipy oraz odcinki seriali telewizyjnych. Pomysł filmu fabularnego dojrzewał w nim od dawna. Jesienią 1990 r. ekipa przystąpiła do pracy.
"Szuler" to odznaczająca się niezwykłą urodą plastyczną i dbałością o detale opowieść o odwiecznej walce dobra ze złem, miłości ze śmiercią. Przede wszystkim jednak mówi o losie, który kpi sobie z ludzkich planów, nieustannie płata wszystkim figle i okazuje się być większym oszustem niż najzdolniejszy nawet szuler karciany. Dzieło Drabińskiego pełne jest odniesień do XVIII-wiecznej, pełnej paradoksów kultury, głoszącej kult rozumu, a zarazem rozpasanej, pulsującej namiętnościami.

Europa, XVIII w., epidemia dżumy. Przyjaciele, hrabia Victor Moritz i baron Rudolf de Seve - właściciele wspaniałego, malowniczo położonego Pałacu - oddają się wszelkim możliwym przyjemnościom: piją, ucztują, uczestniczą w erotycznych orgiach, przede wszystkim zaś hazardowo grają w karty, są szulerami. Jedną z ich ofiar staje się markiz Holms, który przegrawszy wszystko, stawia własną głowę. Markiz przegrywa, ale szulerzy pozwalają mu ujść z życiem.
Na 40-te urodziny Moritza, de Seve ofiarowuje mu wspaniałego konia. Narowisty rumak zrzuca z grzbietu hrabiego, który wypadek ten przypłaca chorobą. W trakcie rekonwalescencji przyjaciela baron zaprzyjaźnia się z bliźniętami Cornelia i Theodorem Granthomme'ami, których zaprasza do Pałacu. We trójkę ucztują, bawią się, muzykują, spacerują, a nawet grają w karty. Po pewnym czasie Theodor, który ukończył Sorbonę i prowadzi badania z zakresu optyki, decyduje się jednak na powrót do rodzinnego domu. Rozczarowanej takim obrotem sprawy Cornelii wyznaje, że on sam był także kochankiem Rudolfa. Wkrótce okazuje się, że Pałac wprost tonie w długach. Rudolf namawia więc Yictora, by powrócili do gry w karty, na co Moritz, choć bardzo niechętnie, się zgadza. W domu gry Victor i Rudolf odwiedzają, spotykają Cornelię i Theodora Granthomme, który rozpaczliwie potrzebując pieniędzy na dokończenie wynalazku, proponuje Yictorowi grę. Theodor stawia w niej dom, a potem własne życie i je także przegrywa. Victor, przekonany, że pistolet nie jest naładowany - strzela do Theodora i zabija go. Zabójstwo to było zaplanowane przez Rudolfa.
Gdy po kilku latach Moritz wychodzi z więzienia, Pałac jest już zrujnowany, a Rudolf gdzieś zniknął. Nie mając czego szukać w Pałacu Victor wraz ze swym sługą, Martinem, przyjeżdża do dawnego domu Granthomme'ów, który jest już jego własnością. Tam poznaje Doriana, przyjaciela, sługę i asystenta Theodora, który opowiada mu o sierocym życiu bliźniaków i naukowych do-konaniach zmarłego przyjaciela. Victor o mato nie traci życia z rąk swego dawnego partnera do gry w karty - markiza Holmsa, który pragnie pomścić doznane przed laty upokorzenie. Poszukując Rudolfa, Victor spotyka jego dzieci - Rudiego i Victorię. Ich matką jest Cornelia, która po śmierci brata była zmuszona poślubić barona de Seve. Cornelia tłumaczy Victorowi, że Rudolf wciąż kocha dawnego przyjaciela, a pragnie go zabić, ponieważ się go boi - boi się niemalże wszystkiego, odkąd zachorował na dżumę.
Gdy Moritz wraca do domu Granthomme'ów, na podstawie zdjęć, na których oprócz Cornelii i Theodora znajduje się Teresa, dochodzi do wniosku, że jego dawna kochanka była matką rodzeństwa. Prawdę tę potwierdza sama Teresa, wyznając zarazem, że Victor był ich ojcem - hrabia zabił więc własnego syna.
Moritz nie rezygnuje z odnalezienia Rudolfa. Spotyka się z Knopfem, sługą de Seve'a, który oznajmia mu, że Cornelia nie żyje, a baron zniknął. Victor zabiera swe wnuki z domu Rudolfa i oddaje je pod opiekę Teresie. W domu gry spotyka osłabionego, oszpeconego chorobą i samotnego Rudolfa, grającego ich ulubiony utwór na klawesynie. Victor proponuje mu ostatnią "grę" - pojedynek. Rudolf traci w nim życie, a jego dawny przyjaciel wraca do Teresy, by razem z nią wychowywać ich wspólne wnuki.

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

Nagrody
schowaj

2024.03.01 02:22:04
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.