EDEN

• Film fabularny
• Produkcja:
  USA
• Rok produkcji:
  1996
• Gatunek:
  Film obyczajowy
• Barwny, 103 min

"Choć scenariusz został zainspirowany wydarzeniami z mego życia, nie jest to opowieść stricte autobiograficzna" - wspomina w wywiadzie twórca filmu Howard Goldberg, znany z dokumentów telewizyjnych, reklam i teledysków muzycznych, m.in. do słynnego przeboju Roda Stewarda "Sailing". Zapamiętał z dzieciństwa córkę znajomych rodziców, młodszą od siebie kilkuletnią Harriet, dotkniętą chorobą HeinegoiMedina, która dzielnie znosiła kalectwo. Głębokie piętno na jego psychice wycisnęły przeżycia w związku ze śmiercią bliskiej przyjaciółki, Jane Kessler. Była autorką zdjęć i współproducentką jego pierwszego fabularnego filmu "Apple Pie". Do napisania scenariusza "Edenu" ostatecznie skłonił Howarda Goldberga prasowy artykuł o kobiecie, która przebudziła się z kilkumiesięcznej śpiączki. Gdzie była w tym czasie, kiedy jej mózg nadal funkcjonował? Na to pytanie reżyser próbuje znaleźć odpowiedź w swoim filmie. Akcja rozgrywa się w połowie lat 60. w akademii w Edenie. Poruszająca opowieść rozpoczyna się od przedstawienia głównej bohaterki. Helen Kunen (Joanna Going), zanim skończyła 22 lata miała już męża i dwoje dzieci - chłopca i młodszą dziewczynkę. Ich życie zapowiadało się bardzo obiecująco, pełne szczęścia i perspektyw na przyszłość. Bill Kunen (Dylan Walsh) i ona znali się od dzieciństwa, w college'u pokochali się i wzięli ślub. Po skończeniu szkoły wrócili do Edenu, niewielkiego miasteczka akademickiego. Bill został wykładowcą historii miejscowej uczelni, ona zajęła się domem i wychowywaniem dzieci. Mieszkają u nich na stancji trzej uczniowie Billa. Wśród nich jest Dave Edgerton (Sean Patrick Flanery), młody gniewny lat 60., który podkochuje się w pięknej żonie swego profesora. Helen cierpi na postępujące stwardnienie rozsiane, ma niedowład prawej nogi i nosi protezę. Nie znajduje oparcia w surowym mężu, który nigdy nie okazuje jej ciepła i zrozumienia, co jeszcze bardziej pogłębia frustracje żony z powodu kalectwa. Helen nie ma prawa do własnego życia i realizacji marzeń. Tymczasem ona tęskni za swobodą, chce czuć się wolna i niezależna. Pragnie pracować i pomagać innym, nie chce być jedynie ciężarem dla rodziny. Ale gdy próbuje udzielać korepetycji Davidowi, mąż kategorycznie się temu sprzeciwia. Pewnej nocy Helen ma przedziwny sen. Wydaje się, że dusza odrywa się od ciała i szybuje w wszechświecie. Nareszcie czuje się wolna. Od tej pory zobojętniała na wszystko, ucieka od rzeczywistości zagłębiając się w swoich sennych marzeniach. Jej stan zdrowia pogarsza się, wreszcie trafia do szpitala i zapada w śpiączkę. Lekarze walczą o jej życie, ale doktor Bryson przyznaje, że szanse są niewielkie. Ona po prostu nie chce wracać do świata żywych. Dave obwinia Billa, że nigdy nie starał się zrozumieć potrzeb żony. Zawsze przedkładał własne sprawy i pracę zawodową nad szczęście rodzinne. Ale teraz Bill czuwa przy Helen dzień i noc, potrzebuje jej, pragnie by wróciła. Znakomicie uchwycony klimat lat 60. z przebojami tamtych czasów w wykonaniu m.in. Boba Dylana, Del Shannona oraz zespołów The Kinks i The Ventures. Liryczny charakter filmu podkreślają piękne zdjęcia naszego rodaka, Huberta Taczanowskiego. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj