CO CZUJE BOCIAN

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2003
• Barwny, 24 min

W Polsce co roku porzuca się kilkadziesiąt noworodków. Niemowlęta są znajdowane w różnych miejscach: na śmietnikach, w pociągach, na cmentarzach. Niekiedy pomoc przychodzi za późno. Wiele z nich umiera z głodu i zimna. Znane są też bardziej drastyczne przypadki śmierci noworodków. Statystyki biją na alarm, socjologowie szukają przyczyn porzucania niemowląt przez matki. Najczęściej wymienia się trudne warunki materialne, brak wsparcia ze strony bliskich, niemożność uzyskania jakiejkolwiek pomocy od państwa. Często powodem jest też obawa przed wstydem i hańbą. Młode, niedoświadczone dziewczyny nie znajdują zrozumienia i otuchy ani w rodzinie ani w środowisku. W Polsce ciągle wywiera się silną presję społeczną na tzw. panny z dzieckiem. Bohaterka dokumentu, Agata, zwierza się twórcom filmu ze swoich życiowych przejść, choć nie pokazuje twarzy przed kamerą. Gdy miała 14 lat, poznała Grześka. Rodzice od samego początku byli przeciwni temu związkowi. Chłopak miał na nią zły wpływ: bardzo opuściła się w nauce, choć do tej pory była najlepszą uczennicą, zaczęła wagarować, sprawiać problemy wychowawcze. W wieku 17 lat zaszła w ciążę. Przyszły ojciec miał 22 lata, był bezrobotny, nie miał żadnego wykształcenia. Rodzice dziewczyny podjęli decyzję, że córka urodzi dziecko, które natychmiast zostanie oddane do adopcji. Drugą bohaterką filmu jest Eliza, mężatka, która miała już czworo dzieci, gdy ponownie zaszła w ciążę. Mąż stracił pracę, ledwie wiązali koniec z końcem. Skromny zasiłek rodzinny nie wystarczał nawet na podstawowe wydatki. Mogła usunąć płód specjalnymi tabletkami, ale nie zdecydowała się na ten zabieg. Eliza występuje przed kamerą, nie wstydzi się wzruszenia. Mówi ze łzami w oczach o swoich problemach. Po rozmowie z mężem podjęła decyzję o oddaniu dziecka po urodzeniu do adopcji. Małżonkowie nie widzieli innego wyjścia, zmuszały ich do tego ciężkie warunki. Obydwoje zdawali sobie sprawę, że nie będą w stanie utrzymać powiększającej się rodziny. Eliza nie zdecydowała się na aborcję, ostatecznie nie zdecydowała się też na adopcję. Nigdy nie żałowała tych decyzji. Krótko przed utratą praw rodzicielskich zmieniła zdanie również Agata. Mieszka z dzieckiem i rodzicami, którzy zaakceptowali i pokochali wnuka. Dziewczyna wróciła do liceum. Nie wszystkie historie mają jednak tak szczęśliwe zakończenie. Dzieci niechciane trafiają np. do Ośrodka Preadopcyjnego w Częstochowie. Tu porzucone przez naturalnych rodziców maluchy znajdują troskliwą opiekę. Pracownicy i wolontariusze, zazwyczaj studentki, dają im nadzieję i namiastkę beztroskiego dzieciństwa. Biedne i zaniedbane, łaknące ciepła i miłości dzieci odnajdują spokój. Może kiedyś trafią do normalnego domu, zaznają prawdziwego rodzinnego szczęścia. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2005
  Houston (WorldFest-Houston International Film Festival)-Platinum Remi
  w kategorii: dokument: sprawy rodzinne
  Katarzyna Maciejko-Kowalczyk