KORIOLAN

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1995
• Premiera:
  1995. 11. 27
• Barwny, 103 min

"Koriolan" należy - obok "Juliusza Cezara" i "Kleopatry" - do cyklu tzw. tragedii rzymskich, powstałych w trzecim, szczytowym okresie twórczości geniusza teatru (prawdopodobnie ok. 1608). Przez dwa stulecia sztuka była grywana rzadko, najczęściej w przeróbkach innych autorów. W 1820 r. Edmund Kean wystawił oryginalną, szekspirowską wersję, ale prawdziwy rozgłos ten dramat zdobył dopiero w XX wieku. "Koriolan" zawsze implikował wiele pytań natury politycznej, ustrojowej, społecznej. Przede wszystkim - kim jest lud, jaki jest. Ciemny i tchórzliwy, głupi i zmienny, ale posiadający rację i siłę. Czy lud ma rację zawsze, czy tylko wtedy, gdy głosuje? Jedna z najwspanialszych scen w tej sztuce, gdy Koriolan zabiega o przychylność plebsu mającego przyznać mu godność konsula, stanowi syntetyczne, wnikliwe studium demokracji. Jednocześnie w dramacie Szekspira kryje się cały kompleks problemów dotyczących jednostki - wybitnej i pysznej, dominującej i zarazem uzależnionej od tłumu, wielkiej i po ludzku słabej. Rzym, przełom VI i V wieku p.n.e. Głodujący plebs burzy się, kieruje swój gniew przeciwko patrycjuszom. "Wrogiem ludu" zostaje okrzyknięty również Kajus Marcjusz, człowiek o czystych rękach, mądry i mężny wódz. Za zasługi w zdobyciu Korioli, twierdzy wrogich Rzymowi Wolsków, otrzymał przydomek Koriolana. Wypędzony na wniosek zawistnych trybunów ludowych z ojczyzny, dumny wódz przystaje do Wolsków, prowadzi ich zwycięski marsz na Wieczne Miasto. Szykuje się do zadania ostatecznego ciosu, jednak decyduje się odstąpić od murów Rzymu, poruszony błaganiem matki Wolumnii, wzruszony widokiem żony Wirgilii i synka. Za swą szlachetność płaci wielką cenę. Zaprzepaściwszy szansę zwycięstwa Wolsków, tym samym podpisuje wyrok śmierci na siebie. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj