INDYK

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1989
• Premiera:
  1990. 03. 05
• Barwny, 84 min

Klasyczna pozycja polskiej dramaturgii współczesnej. Sławomir Mrożek (ur. 1930), po pierwszych sukcesach scenicznych (poczynając od debiutanckich "Policjantów", 1958) nazywany "wielkim mistrzem małych form", w "Indyku" (1960) w pełni objawił charakterystyczne cechy swojego pisarstwa. Jego "melofarsę w dwóch aktach" porównywano z "Weselem", arcydramatem Wyspiańskiego, a wiele kwestii z tej sztuki weszło do zasobu obiegowych powiedzonek współczesnych Polaków - "Może by zasiać co... Jjii tam... Może by zaorać co... Eeee...". W Mrożkowej farsie fabuła odgrywa rolę drugorzędną. "Rzecz dzieje się w romantyzmie, na obszarze księstwa" - określa autor.
W dziwnej karczmie spotyka się dziwne towarzystwo. Były poeta, który sam tworzyć nie może, a z nudów niszczy dzieła klasyków. Były wojskowy, który nie jest w stanie werbować rekrutów, więc gra na skrzypcach, choć każdy wół ma o muzyce większe pojęcie niż on. Książę owładnięty ideą stworzenia urzędu Pary Kochanków Państwowych, owi kochankowie, pustelnik z gór, chłopi. Wszyscy wątpią we wszystko, są zniechęceni, "jest coś takiego w tutejszym klimacie, krajobrazie, powietrzu..." Nawet indyk, który "zbliżył się do kur w celach zupełnie jednoznacznych", oddala się zniechęcony. Stan totalnej impotencji, doprowadzony w sztuce do absurdu, budzi śmiech i grozę. Mrożek bezlitośnie rozprawia się z balastem załganych tradycji narodowych i polskich przywar, ale także problemami i obsesjami współczesnego świata, które wykraczają daleko poza "obszar księstwa". [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Patrz także:

schowaj

• 1964
  INDYK
  Spektakl telewizyjny / Sławomir Mrożek / Jerzy Goliński