PODRÓŻ DO WNĘTRZA POKOJU

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2004
• Premiera:
  2004. 12. 12
• Barwny, 85 min

Sztuka Michała Walczaka była ważnym wydarzeniem w polskiej dramaturgii ostatnich lat. Napisana w 2002 r. przez 23-letniego wówczas autora, studenta Wydziału Reżyserii warszawskiej szkoły teatralnej, została rok później wystawiona w Teatrze Powszechnym w Radomiu. Druga realizacja tego dramatu, także z 2003 r., powstała na scenie Garaż Poffszechny stołecznego Teatru Powszechnego w reżyserii autora i pod opieką artystyczną Władysława Kowalskiego. Teraz prezentuje ją Teatr TV. Reżyserii podjął się Paweł Miśkiewicz, a obok mistrzów sceny (Trela, Peszek, Michałowski) występują aktorzy młodego pokolenia (Kaleta, Ilczuk, Tyrol).
"Podróż do wnętrza pokoju" to zagadkowe studium alienacji, stopniowego pogrążania się w zamkniętej rzeczywistości wynajętego pokoju, wykreowanej przez bohatera i jego dziwacznych "pomocników". Jerzy Skóra nieporadnie próbuje być kimś ważnym, wyjątkowym, zaznaczyć swoją obecność w świecie, ukształtować siebie według obowiązujących powszechnie wzorców. Ale zamiast "wyrosnąć na kogoś tam, na zewnątrz" coraz bardziej wnika w siebie, "wrasta do wewnątrz", aż do tragicznego końca.
Skóra ma 32 lata, mieszka w akademiku, gdzie dzieli pokój z najlepszym kumplem, Złotym. Obaj studiowali na kilku fakultetach, ale żadnego nie skończyli. Skóra pije, pali, nie potrafi nic robić i wciąż jest na utrzymaniu rodziców. Pewnego dnia postanawia jednak to zmienić: wynająć mieszkanie, przeprowadzić się tam z narzeczoną, Elką, znaleźć sobie jakieś zajęcie. Dogaduje się z właścicielem kawalerki z ogłoszenia, Horacym Zewnętrznym, i wprowadza się tam z ukochaną. Niestety, z pracy nic nie wychodzi, dziewczyna też niebawem zostawia Jurka i związuje się ze Złotym.
Skóra, który kiedyś już korzystał z porad psychiatry, powoli zaczyna zatracać się w sobie. Uważa, że to wynajęta kawalerka tak na niego działa. Ale zamiast uciekać ze złowrogiego mieszkania, spędza w nim coraz więcej czasu. Zamyka się w sobie, pogrąża w inercji, traci rozeznanie w rzeczywistości, przestaje rozróżniać, kiedy jest w domu, a kiedy na ulicy. Pokój jakby rozrastał się, wsysając w siebie otaczający świat i stając się siedliskiem myśli lokatora. Niemały w tym udział mają Kurtyna i Judasz, dziwne postaci z pogranicza realności i fikcji, niegdyś ludzie teatru, którzy postanawiają, że za pomocą pewnego proszku zrobią Skórze "dramacik, dramaciątko, żyćko mu rozp...". Chłopak słabo się broni, jakby to, co się dzieje wokół niego, było zgodne z jego predyspozycjami, a nawet podświadomymi oczekiwaniami. Wystawia Pomnik Pokoju - jedynej rzeczy, jaką obiektywnie posiada, zabija Elkę i Złotego. Jeszcze próbuje żalić się i skarżyć hybrydycznej postaci Ojcomatki, ale i rodzice nie potrafią mu pomóc. Skóra coraz mocniej wierzy, że nie ma zewnętrza, że zostały z niego tylko ruiny, że cały świat to wnętrze jego pokoju. Przekroczenie granic wnętrza stanie się możliwe dopiero po przekroczeniu granicy śmierci. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Nagrody

schowaj

• 2005
  Sopot (Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry")-Nagroda za oryginalny polski tekst dramatyczny
  Michał Walczak
• 2005
  Sopot (Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry")-Nagroda za montaż
  Witold Chomiński
• 2005
  Katowice (Ogólnopolski Festiwal Sztuki Reżyserskiej "Interpretacje")
  nagroda za reżyserię (przyznana przez Annę Augustynowicz, jednego z jurorów festiwalu)
  Paweł Miśkiewicz