Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

PŁYTY

1958
Andrzej Papuziński

Młody mężczyzna przychodzi do pięknej dziewczyny. Przychodzi, by ją całować. Kochają się. Ale ich uczucie nie znajduje spełnienia. Przeszkodą okazują się wojenne wspomnienia, które powracają natarczywie, nie pozwalają się wymazać.

W drugiej połowie lat 50. widzowie oglądają w kinach najważniejsze filmy szkoły polskiej - Kanał, Eroicę, Popiół i diament - które wkrótce wejdą do kanonu polskiej kultury. Temat wojny powraca po kilku latach zadekretowanego optymizmu socrealistycznego. Traumy wciąż wymagają przepracowania, rany są nadal świeże, a sztuka w dalszym ciągu szuka właściwego dla nich wyrazu. Pojawiają się filmy współczesne, których akacja rozgrywa się "tu i teraz", a jednak zanurzona jest w przeszłości poprzez aluzje, wpisaną w nie społeczną diagnozę. Jest wśród nich Ostatni dzień lata Tadeusza Konwickiego, który stanie się zwiastunem zmiany filmowego języka zainicjowanej przez nowe fale w kinematografiach europejskich. Krótki i niepozorny film Andrzeja Papuzińskiego wiele łączy z debiutem Konwickiego - minimalizm w potraktowaniu przestrzeni, afabularność, skupienie na emocjach i ledwie naszkicowany obraz pary główny i jedynych bohaterów. Akcja obu filmów toczy się współcześnie. Ich wątła dramaturgia oparta jest na spotkaniu, ich sensy dotykają niespełnienia, niemożności. W odróżnieniu jednak od Ostatniego dnia lata akcja etiudy Papuzińskiego toczy się w całości w przestrzeni pokoju. Twórcy celowo eksponują scenografię ustawioną na scenie, którą otacza czerń: fotel, sekretarzyk, patefon, rozrzucone na podłodze płyty. Zamierzona sztuczność przestrzeni współbrzmi z charakterem dialogu pomiędzy bohaterami. Jest w Płytach pewna zamierzona teatralność i nowoczesność bliska rodzącym się dopiero trendom ówczesnego kina.

Funkcja i znaczenie słowa zasadniczą różnią Płyty od Ostatniego dnia lata. Słowo odgrywa w etiudzie funkcję prymarną. Ścieżkę dźwiękową etiudy wypełniają dźwięki wojny zapisane na płytach (samolotów, krzyków, strzępów przemówień) oraz dialog bohaterów, który w poetyckiej formule, bliskiej nieco późniejszemu filmowi Hiroszima, moja miłość (1959) Alana Resnais'go, mówi o pamięci niepozwalającej zakorzenić się w normalności. To ciekawy zabieg, kontrastujący z późniejszymi utworami Papuzińskiego, w których słowo podlega znaczącej redukcji.

W filmach realizowanych po Szkole Papuziński rozwijał będzie temat sztuki, wciąż poruszając się na granicach gatunków i rodzajów filmowych; szukając najdoskonalszego wyrazu i emocjonalnego zbliżenia do malarstwa, sztuki plakatu, rzeźby w myśl zasady, której zdaje się hołdować już w Płytach: "Najcelniejszym budulcem dla filmu, esencją rzeczywistości, są emocje, a najlepszym filtrem tych emocji jest wyobraźnia. Z tego punktu widzenia, kamera nie jest niczym innym, jak tylko narzędziem wtórnym." (cytat z filmu Andrzej Papuziński z cyklu Sztuka dokumentu, reż. B. Paduch, 2008).

Katarzyna Mąka-Malatyńska
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.