Archiwum Andrzeja Wajdy udostępnione w Internecie
18 grudnia 2018Z inicjatywy Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie uruchomiono stronę www.wajdaarchiwum.pl, na której udostępniono wybrane materiały ze spuścizny archiwalnej Andrzeja Wajdy. Baza obiektów obejmuje ponad 4000 skanów przybliżających warsztat pracy reżysera zarówno na planie filmowym jak i w teatrze. Zdigitalizowane materiały podzielono na sześć kategorii. Pierwsza - Notatki i szkice robocze - to luźne zapiski i rysunki dotyczące pracy artystycznej nad wybranymi projektami. Zeszyty robocze i Szkicowniki to we fragmentach udostępnione zwarte notatki odnośnie m.in. takich dzieł filmowych i teatralnych jak "Popiół i diament", "Biesy", "Antygona", "Kronika wypadków miłosnych", "Miłość w Niemczech", "Hamlet IV" czy "Katyń" ale także te dotyczące niezrealizowanych projektów jak "Dziady" i "Zarządca Sansh". Część szkicowników jest poświęcona podróżom odbywanym przez Andrzeja Wajdę m.in. do Francji i Ziemi Świętej. Pozwala to uzmysłowić odbiorcom, iż przez Wajdę - reżysera przemawiał zawsze Wajda - malarz, student krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Kolejną kategorią są Materiały scenariuszowe autorstwa reżysera m.in. scenariusz do niezrealizowanego "Przedwiośnia" z 1966 roku, a także uzupełniony wieloma odręcznymi szkicami i komentarzami scenopis do "Piłata i innych", opatrzony jeszcze wówczas tytułem "Jesus-komm!". Na stronie umieszczono również fragmenty wybranych dzienników Wajdy, w których twórca zapisywał nie tylko własne przemyślenia na tematy artystyczne, ale także refleksje odnośnie otaczającej go rzeczywistości. Bazę obiektów uzupełniają Pamiątki rodzinne - niewielki wybór pamiątek po rodzicach i z czasów szkolnych, które Wajda przechowywał przez całe życie.
Strona zawiera również dziesięć ścieżek tematycznych, które przedstawiają Andrzeja Wajdę nie tylko jako reżysera filmowego i teatralnego, ale
także społecznika i artystę zafascynowanego sztuką Japonii.
Pomysłodawcą archiwum był sam Andrzej Wajda, który na przestrzeni lat skrupulatnie gromadził i porządkował zgromadzone materiały, tworząc jego własną, autorską wizję. Zgodnie z wolą artysty od 2011 roku jest ono własnością Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie, które sprawuje opiekę nad spuścizną reżysera. Archiwum udostępnia swoje zbiory m.in. naukowcom, studentom i muzealnikom. Archiwalia były wielokrotnie wykorzystywane na wystawach poświęconych twórczości artysty, publikacjach naukowych, a także w filmach dokumentalnych.