Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

TRISTIS

2001
Bronisława Nowicka

Tristis oznacza smutny. Tristis to film o odchodzeniu, o stracie i żałobie.

W końcu 8 roku naszej ery Owidiusz zaczął pisać swoje listy z wygnania do Tomi. Ich zbiór zatytułował Tristia. Kierowane były do bliskich poety i utrzymane w elegijnym tonie: "Leżę bezsilny pośród obcych ludzi/Na skraju świata. Zda się: przeszłość wraca…" (Żale, red. E. Wesołowska, Poznań 2002). Owidiuszowi i jego następcom elegia służyła rozpamiętywaniu, rozważaniom o przemijaniu, miłości i śmierci. Gesty i monolog bohatera etiudy Nowickiej, który zasadniczo różni się stylistycznie od nielicznych kwestii wygłaszanych wprost do drugoplanowych bohaterów filmu - suchych, krótkich komunikatów, niekiedy wulgarnych, służą zatrzymaniu i zapamiętaniu. Bohater grany przez Krzysztofa Majchrzaka wypowiada zza kadru elegijny dziennik na odejście ukochanej: "Wczoraj modliłem się o coś, czego wcale nie chcę, żeby przestać kochać".

Dominantą obrazu i słowa w etiudzie Bronisławy Nowickiej jest detal - drobiazg, przedmiot, który zamienia się w znak. Ascetyczność czerni i bieli nie pozwala zgubić się jego znaczeniom. Kamera operuje bliskimi planami, rozczłonkowując ciało umierającej i rozpaczającego: dłoń, wycinek twarzy, stopa. Bohater pieczołowicie układa na blacie obcięte fragmenty paznokci Marysi. Na gładkiej powierzchni powstaje zarys jej dłoni. Zgarnia je jednym ruchem do foliowego woreczka. Gromadzi okruchy jej ciała na przyszłość. Dzięki temu w drobiazgach ocaleje. Koniec zbliża się nieuchronnie - nogi chorej coraz bardziej puchną, a wrzucone do filiżanki kostki cukru nasiąkają czernią kawy. W czerni stopniowalnej żałoby pogrąża się bohater. Jego stan jest momentami bliski dziecku, które "nie może spać. Boi się, że nie rozpozna, kiedy kamień umrze. Będzie nosić w ręce martwy, do martwego mówić, leżeć w łóżku z umarłym." (B. Nowicka, Nakarmić kamień, Stronie Śląskie 2016, s. 20). Tymczasem próbuje nasycić się życiem, ale jego wyprawa do hotelu, kompulsywny stosunek z prostytutką, przypadkowa wizyta w wesołym miasteczku są wyłącznie odruchami rozpaczy.

Ciało umierającej zaczyna rozpływać się w promieniach zimnego światła wpadającego przez okno. Twarz rozpaczającego otacza ciemność. Nie znajduje pocieszenia.

Po piętnastu latach autorka Tristis napisze w prozie poetyckiej otwierającej debiutancki tom: "Smutek mnie uczy, że służę do życia. (…) Więc idąc, tylko przebieram nogami, a siedząc, uciskam stołek, który skrzypi. Kiedy tak siedzę, widok całymi godzinami używa mnie do patrzenia." (B. Nowicka, Nakarmić kamień, Stronie Śląskie 2016, s. 7).

Katarzyna Mąka-Malatyńska
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.