TĘCZAKI

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1997
• Premiera:
  1997.03. 09
• Barwny, 37 min

Tęczaki to współczesna odmiana dobrych duszków, które pod różnymi postaciami i nazwami zaludniają rozległe obszary baśni, literatury czy filmu dla dzieci. Życiowym powołaniem tych tajemniczych istot jest niesienie pomocy ludziom, gdy najbardziej jej potrzebują. Mała bohaterka tego spektaklu ma przemiłych, kochających rodziców i ciepły, kolorowy, bezpieczny dom. Jednak w jej szczęśliwym życiu także zdarzają się trudne chwile - gdy musi zostać sama w ciemnym pokoju albo na jej drodze pojawi się choćby całkiem mała myszka. Strach, który ma zawsze "wielkie oczy", paraliżuje Dziewczynkę, podobnie jak wiele innych dzieci w jej wieku, nękanych przez irracjonalne lęki. Twórcy spektaklu podpowiadają, jak zracjonalizować te odczucia, jak uczynić pierwszy krok w kierunku poznania i oswojenia świata, który napawa dziecko przerażeniem. W noc poprzedzającą jej ósme urodziny Dziewczynka nie może zasnąć. Postaci z obrazków, lalki, nakręcany bączek, tarcza zegara i firanki wyglądają w księżycowej poświacie niesamowicie i groźnie. W nocnej ciszy potęguje się każdy szmer, z każdego kąta mogą wyjrzeć jakieś strachy. Wtedy na pomoc spieszą wesołe, rozśpiewane Tęczaki, dziecięce dobre sny. Musiały się schować w dziecinnych pokojach, gdy na świat wypełzły niepokoje, koszmary i zdrady. Dziewczynka, "wśniona" magicznym sposobem do bajki, budzi się w okropnej, opustoszałej, dawniej kwitnącej krainie. Mądry Przewodnik pokazuje jej cud narodzin źdźbła trawy - taką moc tworzenia ma w sobie każdy, kto pragnie nadać życiu barwę i sens. Musi jednak dokonać właściwych wyborów i konsekwentnie dążyć do końca drogi. Dziewczynka samotnie wyrusza na kraj świata, który pragnie odczarować z różnych słabości i nieprawości. Przewodnik uprzedza, że będą ją ścigały Niepokoje i straszydła z bandy Gnieciucha, które tak zdewastowały całą krainę. Trzeba im spojrzeć prosto w oczy, wtedy nie ośmielą się jej zaatakować. Rezolutna ośmiolatka spotyka na swej drodze nieszczęśliwego skrzypka ze słuchawkami walkmana na uszach, który ogłuchł i uciekł na odludzie, kucharza rozbijającego w ataku wściekłości własny warsztat pracy i rzekomo życzliwą dawną mieszkankę kwitnącej krainy, która namawia ją do zawrócenia z drogi. Dziewczynka pomaga napotkanym osobom zrozumieć, na czym polega ich problem, ale też wyciąga wnioski na własny użytek. Nie będzie mówiła jak skrzypek: nie wiem, nie umiem, boję się spróbować, bo nikt nie wie, na co go stać, dopóki tego nie sprawdzi. Nie będzie się wściekała o byle co, bo bezmyślna złość tak zaślepia, że człowiek wszystko psuje i w dodatku wygląda śmiesznie. Nie będzie słuchała fałszywych rad, nie da się przekupić prezentami, bo prawdziwy przyjaciel nigdy nie zmusza do zdrady i kłamstwa. Bohaterka uczy się samodzielnie podejmować decyzje i przyjmować za nie odpowiedzialność. Stopniowo, krok po kroku, pokonuje własne słabości i lęki. Przewodnik życzliwie kibicuje jej poczynaniom. Widzowie również, bo oczywiste przesłanie utworu znalazło na ekranie sympatyczny, chwilami zabawny, atrakcyjny wizualnie wyraz. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj