KRÓL MIĘSOPUST

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1995
• Premiera:
  1996. 02. 14
• 60 min

Jeden z najbardziej interesujących tekstów polskiej dramaturgii współczesnej. Jarosław Marek Rymkiewicz, rówieśnik pokolenia "Współczesności" (ur. 1935), debiutował jako poeta, a wkrótce dał się poznać jako dramatopisarz. Swój program poetycki wyłożył w zbiorach szkiców "Czym jest klasycyzm" i "Co to jest imitacja" - "... każdy ważny wiersz jest tylko ponowieniem, tylko repetycją, komentarzem do tekstów zapisanych niegdyś. Wiersz, który nie jest powtórzeniem wzoru, czas niszczy szybko i skutecznie". Swoją teorię imitacji wcielał w życie także na scenie. W teatrze zaczynał od przekładów i przeróbek, zwanych imitacjami - Lorki ("Yerma"), Calderona ("Życie jest snem", "Księżniczka na opak wywrócona"). Technikę przysposabiania dawnych konwencji teatralnych i schematów fabularnych do współczesnych treści i wrażliwości dzisiejszych widzów, spożytkował też w całkowicie własnych dramatach - "Król Mięsopust" (1970, w tym samym roku premiera w Starym Teatrze w Krakowie), "Porwanie Europy" i in. Poeta, dramaturg, tłumacz, krytyk, autor znakomitych tomów esejów, profesor w Instytucie Badań Literackich PAN został uhonorowany wieloma nagrodami - Fundacji im. Kościelskich, paryskiej "Kultury" i londyńskich "Wiadomości", wrocławskiej "Odry" (za "Rozmowy polskie latem 1983" i drugi tom prozy "Umschlagplatz"), miesięcznika "Arka"i in. W jednym ze swych wczesnych manifestów poetyckich Jarosław Marek Rymkiewicz pisał: "Jeżeli zapomnimy, że współczesność zaczęła się w dniu wczorajszym, i jeżeli nie odnajdziemy swego miejsca w porządku wieków, nie odnajdziemy swego miejsca na mapie poezji dnia dzisiejszego. (...) Odnalezienie swego miejsca w porządku wieków iść winno w parze ze spojrzeniem na te wieki (a więc: na przyjęte przez siebie formy) z przymrużeniem oka..." Te słowa z powodzeniem można odnieść do literatury dramatycznej i teatru. Rymkiewicz zaproponował widzom podróż do źródeł konwencji teatralnych i dramatu jako gatunku, a patrząc na przywołane formy "z przymrużeniem oka", mówił współczesnym widzom istotne prawdy o człowieku i jego naturze, historii i obyczajach, filozofii i kulturze. "Król Mięsopust" również jest swobodną wędrówką po stylach i tematach literatury polskiej i europejskiej. Można odnaleźć w tej farsie ślady Calderona i Ghelderode, Eliota, ale i naszego Piotra Baryki ("Z chłopa król").
Jest to opowieść o człowieku, który roi sobie, że mógłby być królem. Splot niezwykłych okoliczności sprawia, że marzenia się urzeczywistniają. Łakoma uciech łoża i stołu maltańska księżniczka Rosalinda nie chce poślubić ascetycznego króla hiszpańskiego Filipa, zdecydowanie bardziej pociąga ją silny i przystojny sługa królewski Florek. Z kolei Filipowi podoba się śliczna i zgrabna pomywaczka Kasia. Berło Filipa trafia w ręce Florka. Z abdykacji króla na rzecz chłopa nie wynika nic dobrego dla królestwa Hiszpanii. Dla bohaterów także ta nowa sytuacja okazuje się dużo mniej komfortowa niż wyobrażenia o niej. Nie wystarczy bowiem zostać królem, trzeba jeszcze tę pozycję utrzymać, zdobyć autorytet i szacunek poddanych, a to jest o wiele trudniejsze. Prawdziwy problem polega jednak na tym, że z tej pułapki nie ma już ucieczki. Wchodząc w rolę króla, Florek musi przyjąć ją w całości i ze wszystkimi konsekwencjami."Król Mięsopust", historia wędrówki głupca przez krainę pożądań, to także dramat o poszukiwaniu tożsamości. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj