STRAŻNICZKA MUZYKI

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1995
• Premiera:
  1996. 03. 27
• Barwny, 62 min

Współczesny dramat, penetrujący problematykę wzajemnych relacji między polityką i sztuką oraz sztuką i moralnością. Czy sztuka (w tym konkretnym przypadku muzyka) rzeczywiście "łagodzi obyczaje"? Jak to możliwe, by człowiek wrażliwy na piękno był zarazem wyznawcą ideologii, depczącej wszelkie prawa etyki? Czy umiłowanie sztuki pozwala na obojętność wobec cudzego życia, niesprawiedliwość i gwałt? To tylko niektóre pytania, które postawili sobie autorzy "Strażniczki muzyki" - przenikliwego studium psychologicznego jednostki, w której miłość do muzyki splotła się w przedziwny węzeł z fanatyzmem i moralnym kalectwem. Frau Winifred Wagner - synowa Ryszarda Wagnera i zagorzała wielbicielka jego dzieła, spędza schyłek swego życia samotnie w odludnej wilii w Bayreuth. Bez reszty pochłonięta wspomnieniami, niemal cały czas poświęca na słuchanie i kontemplację utworów swego mistrza. Pewnego dnia odwiedza ją Andrew Whitestone - amerykański reżyser z Metropolitan Opera. Frau Winifred nawiązuje z nim rozmowę, choć postępująca skleroza i nazbyt długie przebywanie w świecie muzyki sprawiają, że co chwila traci kontakt z rzeczywistością. Rozmawia z dawno zmarłymi postaciami, zapomina nalać gościowi herbaty do filiżanki. W toku konwersacji okazuje się, że Frau Winifred i Whitestone'a łączą podobne gusty i poglądy społeczne. Oboje wielbią Wagnera i fascynują się mitem hitlerowskiej tężyzny i porządku. Whitestone wyjawia cel swojej wizyty. Chce zdobyć pisma Hitlera i Wagnera, dotyczące "Zmierzchu bogów", by wystawić tę operę wedle ich życzenia. "Wielka, głęboka scena. Wokół druty kolczaste, a w środku kobiety...w mundurach!!!" - rozsnuwa swą wizję. Oczy starej kobiety płoną. Czyżby wreszcie w jej życiu pojawił się ktoś zdolny powiedzieć "nie" skarlałemu i zdemoralizowanemu światu? Na zakończenie rozmowy czeka ją jednak wielka niespodzianka. Głównym atutem spektaklu Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej jest aktorstwo. Skupione i powściągliwe w wykonaniu Krzysztofa Majchrzaka (Whitestone) i wirtuozerskie, pełne zmiennych tonacji uczuciowych w interpretacji Anny Polony (Frau Winifred). Dialogowi aktorów niemal nieustannie towarzyszy muzyka Ryszarda Wagnera, m.in. fragmenty wielkich oper: "Zmierzch bogów", "Lohengrin" i "Tannhauser". [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Varia

pokaż