Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

JEJ PORTRET

  • Film fabularny - telewizyjny
  • Produkcja:
    Polska
  • Rok produkcji:
    1974
  • Premiera:
    1982. 07. 17
  • Gatunek:
    Film psychologiczny, Film obyczajowy
  • Czarno-biały, 1903 m, 63 min

"Jej portret" został uznany za jeden z ciekawszych filmów o tematyce społeczno-obyczajowej i uhonorowany wieloma nagrodami, m.in. na festiwalach w Gdańsku w 1974 r. (nagrody: publiczności, jury) i Koszalinie w 1975 r. Był prezentowany za granicą, w Mannheim, gdzie również spotkał się z dobrym przyjęciem. Film został zrealizowany w 1974 r., ale oficjalnie zaistniał na ekranach kin dopiero w 1982 r., przetrzymany przez cenzurę.

W zakładzie poprawczym odbywają się przygotowania do ślubu jednej z dziewcząt, Helenki; oznacza to również, że przechodzi ona "pod prawną opiekę" męża i opuszcza zakład warunkowo. Po uroczystym ślubie Dyrektor wręcza Helence prezenty i zaprasza na skromny weselny toast, następnie zaś odbywają się tańce, w których uczestniczą koleżanki Helenki. Jest wśród nich Danka, jej najlepsza przyjaciółka, dziewczyna o inteligentnej twarzy, wyróżniającej się, delikatnej sylwetce, zgrabnych ruchach. Zwraca na nią uwagę Urzędnik udzielający Helence ślubu. Od Dyrektora dowiaduje się, że Danka odbywa karę za jedno z najcięższych przestępstw: usiłowanie zabójstwa, oraz, że pochodzi ona z rozbitej rodziny.
Po weselu Helenka oddaje ślubną suknię do magazynu i przebiera się w swoje "cywilne" rzeczy, zaś więzienny strój - zgodnie z tradycją - pali w kotłowni. Stary palacz dogaduje: "Kto w ogień ubrania nie wrzuci, ten prędzej czy później tu wróci". Po tej ceremonii wszyscy odprowadzają Helenkę do bramy zakładu. Jest także Urzędnik, który obiecuje Dance, że przyjdzie wkrótce, żeby się z nią spotkać. Dziewczęta omawiają wydarzenia dnia - z pewnym sceptycyzmem traktując szczerość chęci odmiany życia przez Helenkę i "miłość" do męża, człowieka w średnim wieku, mało efektownego.
Nazajutrz wszystko wraca do normy, porządek dnia ustala ścisły regulamin zakładu; wiele w nim zakazów, restrykcji, surowych reguł przypominających, że to zakład karny, że za każdą z przebywających tu młodych dziewczyn stoi cień poważnego przestępstwa. Jedynie podczas nauki w miejscowym zakładzie fryzjerskim, w rozmowach z miłym kierownikiem pracowni, panem Jankiem, dziewczęta jakby odprężają się, zapominają o swej przeszłości.
Urzędnik wciąż myśli o Dance. Postanawia odszukać jej rodziców, porozmawiać z nimi, skłonić ich, aby zainteresowali się córką. Nie daje to żadnych efektów. Ojciec, motorniczy tramwajów, odmawia zabrania córki z zakładu pod swoją opiekę, mówiąc cynicznie "nie chcę jej przeszkadzać, niech się poprawia". Matka, która pracuje jako sprzątaczka, wybucha jawną nienawiścią: "dla mnie ta dziwka może zdechnąć w więzieniu". Urzędnik jest coraz bardziej poruszony sprawą Danki. Odwiedza ją w zakładzie, próbuje dojść z nią do porozumienia, ale Danka ma inne plany. Udaje chorobę, następnie zaś ucieka ze szpitala. Odwiedza Helenkę, ale mimo późnej pory przyjaciółki nie ma w domu, a mąż nie umie powiedzieć, co się z nią dzieje. Danka idzie ulicą, ogląda wspaniałe wystawy. Mijają ją ludzie, zajęci swoimi sprawami, roześmiani, obojętni. W jakiejś chwili spotyka młodego człowieka ze straszliwymi bliznami na twarzy: to jej były chłopak, pokrajany przez nią "za zdradę". Danka jest głęboko poruszona, chłopak wita ją życzliwie, ale całkowicie obojętnie, śpieszy się do swoich spraw. Zrozpaczona dziewczyna wraca do zakładu. Za próbę ucieczki zostaje ostrzyżona, gorzko płacze.
Któregoś dnia odbywa się w zakładzie zabawa z udziałem zaproszonych, samotnych mężczyzn, pod czujnym okiem wychowawczyń i Dyrektora. Przychodzi również Urzędnik, tańczy z Danką i prosi, aby wyszła za niego za mąż. Jednak zbuntowana przeciw całemu światu - i swemu życiu - Danka nie zgadza się na to, mówiąc, że go nie kocha, więc wyjść za niego nie może.

"Jej portret" został zrealizowany w klimacie filmu dokumentalnego, jest oszczędny pod względem inscenizacyjnym i fabularnym. Zdjęcia były kręcone w autentycznej, surowej scenerii domu poprawczego. Aktorom odtwarzającym główne role towarzyszą prawdziwe wychowanki zamkniętych zakładów. [PAT]

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

Varia
pokaż

Nagrody
schowaj

  • 1974
    Gdańsk (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Główna "Srebrne Lwy Gdańskie"
    w kategorii filmu telewizyjnego
  • 1974
    Gdańsk (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za rolę kobiecą
    w kategorii filmu telewizyjnego
  • 1974
    Gdańsk (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Publiczności
  • 1975
    Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film")-Nagroda Społecznego Komitetu Przewalkoholowego
    dla najlepszego filmu o tematyce społeczno-obyczajowej; nazwa festiwalu: III Międzynarodowe Spotkania Filmowe "Młodzi i film"
  • 1975
    Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film")-Nagroda za film fabularny
2024.03.01 02:05:36
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.