PASZPORTY PARAGWAJU

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2018
• Barwny, 52 min

Film opowiada o działalności grupy Aleksandra Ładosia, czyli nielegalnej polsko - żydowskiej struktury, zajmującej się masowym fałszowaniem dokumentów dla ratowania Żydów podczas II wojny światowej. Dotyczy to głównie okresu tzw. Akcji Reinhardt, której celem była zagłada ludności żydowskiej. "To Polacy pomogli najwięcej, polskie państwo nie mogło zrobić więcej. Przede wszystkim polskie państwo nie miało terytorium, było okupowane, więc dyplomaci i polski rząd na uchodźstwie robili, co mogli" - powiedział jeden z bohaterów filmu, Markus Blechner, konsul honorowy RP w Szwajcarii. W skład grupy wchodzili dyplomaci żydowskiego i polskiego pochodzenia, m.in. konsul Rzeczypospolitej Polskiej w Bernie w latach 1939 - 45 Konstanty Rokicki, ambasador Aleksander Ładoś, jego zastępca Stefan Ryniewicz i dyplomata Juliusz Kuehl. Należeli do niej także poseł na Sejm II RP Abraham Silberschein oraz przedstawiciel organizacji żydowskich Chaim Eiss. Paszporty krajów latynoskich, głównie Paragwaju, Salwadoru, Hondurasu, Boliwii, Peru i Haiti, chroniły swoich posiadaczy w gettach przed wywózką do niemieckich obozów zagłady. Ich właścicieli kierowano do obozów dla internowanych, gdzie pewna część z nich doczekała końca wojny. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2019
  Gdynia (Ogólnopolski Festiwal Filmowy "Niepokorni, Niezłomni, Wyklęci")-Nagroda Główna "Złoty Opornik"
• 2021
  Warszawa (Festiwal Polonijny "Losy Polaków")-Grand Prix
  za "podjęcie niezwykle ważnego dla polskiej racji stanu i polskiej polityki historycznej tematu- sprawy akcji ratowania przez służby dyplomatyczne Rządu II Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie osób pochodzenia żydowskiego zagrożonych zagładą w Holokauście w okresie II wojny światowej, poprzez dostarczanie im paszportów krajów Ameryki Południowej oraz innych dokumentów umożliwiających wyjazd do krajów, w których osoby te, w tym Polacy pochodzenia żydowskiego byłyby bezpieczne. Jury wyraża w szczególności najwyższe uznanie za dotarcie do świadków tej historii sprzed kilkudziesięciu lat, rozsianych po całym świecie oraz za niezwykle pieczołowitą kwerendę materiałów archiwalnych, co bez wątpienia nie było pod względem produkcyjnym zadaniem łatwym - także z tego względu, że cała akcja w okresie wojny miała ze zrozumiałych względów charakter poufny . Dzięki temu oba filmy stanowią cenny, wiarygodny i przejmujący dokument historii , ukazujący ludzi i wydarzenia, o których przez dziesiątki lat nie pamiętano lub nie chciano pamiętać. Przywracanie pamięci o nich ma wielki walor moralny i przyczynia się do budowania dobrego imienia Polski w świecie i obrony tego imienia , co jest szczególnie ważne obecnie - w czasach nasilonych, oszczerczych ataków propagandowych na Polskę i Polaków"
  Robert Kaczmarek