JEDEN MARZY, DRUGI NIE

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2022
• Barwny, 29 min

"Zabrałbym ją gdzieś na wyspy takie fajne, na randkę". "Do restauracji bym ją zabrał! Świece, kwiaty, kwiatów to pełno!", "Zamiast kwiatów to topy!" - śmieje się grupa chłopaków z Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego. Siedzą w męskim kręgu, zamknięci w pokoju z zakratowanymi oknami. Bije od nich młodzieńczy blask i radość z poczucia braterstwa.
Widzimy ich podczas rutyny dnia codziennego - porannej musztry, pracujących w pocie czoła w warsztacie, grających w piłkę na spacerniaku, uczących się podstawowych zwrotów języka angielskiego. Dni, tygodnie, a nawet miesiące, zlewają się w jedno. Czas stoi w miejscu, tylko za oknami zmieniają się pory roku. "Tak się naćpałem, że ze schodów prawie spadłem", "Gdy moja siostra zmarła, to zawołałem mamę, bo na niebie zauważyłem trzy aniołki", "A mi śniło się, że po meczu złapała mnie policja i mnie zbiła" - słyszymy kolejne fragmenty rozmów. Chłopaki dopowiadają swoje anegdoty, dodając sobie animuszu. Mieszają w nich wspomnienia i sny, sacrum i profanum, Boga i wódkę.
Chłopaki spotykają się z dziewczynami z liceum fryzjerskiego. Siedzący w dwóch przeciwległych obozach nastolatkowie oswajają się ze sobą. Dawid opowiada, że zanim trafił do Ośrodka przez siedem miesięcy ukrywał się przed policją. Najbardziej pewny siebie Greku ujawnia, że w nocy, gdy w Ośrodku gasną światła, nawet najtwardsi płaczą w poduszkę. Z kolei Krzysiek przyznaje, że nie wie, co z nimi będzie po wyjściu na wolność.
"Ja do Holandii miałem jechać". "A ja do Anglii". "Teraz człowieku to za łubiankę truskawek wiesz ile płacą?". W rozmowach chłopaków powraca temat emigracji zarobkowej. Nastolatkowie starają się zagłuszyć myśli, że po wyjściu na wolność, sami będą musieli stawić czoła obojętnej rzeczywistości. Z ich opowieści wynika, że świat zewnętrzny jest dużo bardziej przerażający niż życie za murami Ośrodka.

Zwiastun

pokaż

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj