ŻYCIE WEWNĘTRZNE, CZYLI HOBBY

• Film dokumentalny
• Rok produkcji:
  1998
• Gatunek:
  Film o sztuce
• 34 '

Film z cyklu MAŁE OJCZYZNY.
W piwnicy pewnej krakowskiej kamienicy, w sąsiedztwie słoików z przetworami, stoi kilkadziesiąt opartych jedne o drugie niezwykłych obrazów. Namalował je dziś już 77-letni Franciszek Adamiak, z zawodu krawiec. Jak mówi, malowanie to jego hobby, czyli drugie, wewnętrzne życie. W jego wnętrzu zaś odłożyło się, a potem znalazło wyraz na płótnach to, co w przeszłości dotknęło go najbardziej i latami nie dawało spokoju, co widział, przeżył, o czym usłyszał i z czym nie mógł się pogodzić. W filmie demonstruje swoje obrazy, opatrując je komentarzem. Urodził się i wychował na wsi i od dzieciństwa obcował z Żydami. Mieszkali w okolicy, przychodzili handlować do obejścia jego rodziców. Miał wśród nich przyjaciół i kolegów.Wydawało się, że tak będzie zawsze. Wszystko skończyło się w 1939 roku. W czasie wojny uciekł z transportu, potem włączył się w działalność konspiracyjną, za co trafił do więzienia na Montelupich w Krakowie, a następnie do obozów w Gross Rosen i Nordhausen. O tych właśnie przeżyciach mówią jego obrazy. Od ugody Hitlera ze Stalinem, przez tragedię września i wywózki kresowych Polaków na Sybir, mord w Katyniu i okrucieństwa okupacji po obozowe poniżenie. Wśród jego dzieł jednak przeważają te, w którch opowiada pędzlem o przedwojennym bycie i późniejszej zagładzie Żydów. Przedstawia wykonane z niemal dokumentalną dokładnością scenki rodzajowe z ich życia na wsi, w małych miasteczkach, na krakowskim Kazimierzu i wczasach w Krościenku. W obrazach symbolicznych zawarł kwintesencję wojennego zła: na jednym ogromny sęp ze swastyką w dłoniach rzuca ogromny cień na żydowski tłum, na innym - nad podobnym tłumem - stoi ogromny Hitler jako diabeł zbrojny w kosę niosącą śmierć. Potem znów dokumentalne sceny wywózki, obrazy udręki, strachu i poniżenia. Największe - wielometrowe - płótna Franciszek Adamik poświęcił wstrząsającym wizjom totalnej zagłady narodu żydowskiego, by swą malarską, zrodzoną z bólu i sprzeciwu opowieść zakończyć postacią starca z modlitewnym ręcznikiem na głowie, całującego ślady ludzkich stóp na wymarłym świecie.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 1999
  Kraków (Krakowski Festiwal Filmowy - Konkurs Polski; do roku 2000 Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych)-Nagroda Specjalna "Brązowy Lajkonik"