ŻYĆ W KIBUCU

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2001
• Gatunek:
  Reportaż
• 29'

Zrealizowany w Izraelu reportaż przybliża widzowi istotę żydowskiego kibucu, instytucji organizującej zbiorowe życie i pracę, nie mającej odpowiednika w świecie. O historii kibuców i ich dniu dzisiejszym opowiadają polscy Żydzi, którzy wyemigrowali do Izraela po II wojnie światowej. Pierwsze kibuce powstały na terenie ówczesnej Palestyny w 1909 roku. Miały pomóc Żydom, przybywającym tam na odzew organizacji syjonistycznych, zaaklimatyzować się i urządzić w zupełnie nowym miejscu. Nieprzyzwyczajeni do pracy fizycznej, z trudem znoszący ciężki klimat, wymagali wszechstronnej pomocy. Tak właśnie zrodziła się idea kibucu - komuny, w której każdy daje z siebie, co może, a dostaje według swoich potrzeb i możliwości wspólnoty. W Polsce do życia w kibucu organizacje syjonistyczne wychowywały młodzież żydowską już przed wojną. Chłopcy podczas rocznych pobytów na folwarku znajdującym się między Grójcem a Górą Kalwarią uczyli się pracy w rolnictwie. Po wojnie natomiast Żydów wyjeżdżający do Izraela z Polski i innych krajów europejskich przygotowywały do życia we wspólnocie kibuce zorganizowane w Niemczech i Włoszech. W Izraelu przybywający zajmowali nowe, zupełnie dzikie tereny. Polscy Żydzi stworzyli istniejący do dziś kibuc nazwany imieniem Bojowników Getta. Początkowo mieszkali w szałasach, potem zbudowali drewniane domki. Wspólnie pracowali na roli. Nie mieli niczego własnego, wszystko więc dostawali od wspólnoty, ale też ci, którzy coś posiadali, musieli to oddać - np. do wspólnej kasy wpłacić pieniądze otrzymane od Niemców tytułem odszkodowań. Początkowo dzieci mieszkały oddzielnie, pod opieką piastunek i pielęgniarek, a rodzice - zajęci pracą - odwiedzali je tylko okresowo i na krótko. O wszystkim w kibucu decydował - tak jest zresztą do dziś - kilkuosobowy komitet. Co ciekawe, nigdy we wspólnocie nie było ani policji, ani sądu: zastępował je nacisk wspólnoty. Kibuc Bojowników Getta zapewnia członkom wspólnoty wszystko - dach nad głową, pracę, wyżywienie, wypoczynek, oświatę i rozrywkę. Jego własnością są grunty orne, pola bawełny, sady cytrusowe, tysiące krów, stawy hodowlane, zakłady przetwórstwa spożywczego. Żyje w nim 550 osób, w tym 250 dzieci. 40 osób pracuje poza kibucem - np. w wyższych uczelniach - ale i one swoje zarobki wpłacają do wspólnej kasy. Wśród mieszkańców kibucu jest też jeden z jego założycieli - Mosze Kupferman, znany w świecie artysta malarz. W Izraelu istnieje dziś 300 kibuców, w tym 20 religijnych. Wszystko jednak wskazuje, że ta forma życia - a niektórzy nazywają ją prawdziwym socjalizmem - odejdzie w przeszłość. Młodzież pragnie niezależności, układania sobie życia po swojemu, decydowania o sobie, a także posiadania swojej własności, dysponowania nią i własnymi funduszami. Jaka więc będzie przyszłość kibucu im. Bojowników Getta, przy którym istnieje stworzone przez polskich Żydów największe w Izraelu Muzeum Zagłady i Walki? Na razie nikt na to pytanie nie zna odpowiedzi.
[www.tvp.com.pl]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj