Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

BYŁEM FIGURANTEM SB

  • Cykl dokumentalny

EMILIAN KAMIŃSKI

  • Film dokumentalny
  • Produkcja:
    Polska
  • Rok produkcji:
    2007
  • Barwny, 22 min

Emilian Kamiński w stanie wojennym był jednym z twórców Teatru Domowego. Obecnie dyrektor Teatru Kamienica na warszawskiej Woli. Aktor znalazł się pod lupą Służby Bezpieczeństwa, jako aktywny działacz Solidarności w pierwszym okresie jej legalnego działania. Rewizjami w domu i wezwaniami na rozmowy profilaktyczne próbowano zmusić go do zaprzestania działalności związkowej. Na początku Stanu Wojennego Kamiński przebywał na tourne w Stanach Zjednoczonych. SB rozpuściło wtedy plotkę, że aktor jest jej konfidentem. Po powrocie do kraju Ewa Dałkowska zwróciła się do aktora z propozycją założenia Teatru Domowego. Razem z grupa przyjaciół występowali po domach i parafiach. W sumie, w latach osiemdziesiątych dali około 150 przedstawień. Z tego powodu Emilian Kamiński był nieustannie inwigilowany przez SB. Raz był pobity i zawieziony na wielogodzinne przesłuchanie. Potem jeszcze kilkukrotnie przeprowadzono z nim rozmowy ostrzegawcze. Do końca 89 roku nie dostawał paszportu. Swoją historię Emilian Kamiński opowiada w pomieszczeniach budowanego przez siebie Teatru Kamienica. Jej ilustrację stanowią czarno-białe inscenizacje, materiały z teczki założonej artyście przez SB, oraz fotograficzne i filmowe materiały archiwalne z tamtego okresu.

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

DANIEL OLBRYCHSKI

  • Film dokumentalny
  • Produkcja:
    Polska
  • Rok produkcji:
    2007
  • Barwny, 22 min

Daniel Olbrychski - najbardziej znany na świecie Polski aktor. Jego popularność w Polsce sprawiła, że zainteresowała się nim również Służba Bezpieczeństwa. Jednak on sam odczuł to zainteresowanie dopiero po podpisaniu petycji protestacyjnej do Sejmu PRL w sprawie wydarzeń w Ursusie i w Radomiu w 76 roku. SB przeprowadziło kilka rewizji w jego domu. Był także wzywany na rozmowy ostrzegawcze. Nocnymi telefonami nękano również jego ojca. Po raz drugi Olbrychski naraził się SB podpisując w 81 roku tzw. "list ośmiu", który w proteście wobec wprowadzenia Stanu Wojennego w Polsce napisał do generała Jaruzelskiego, szef Kedywu Okręgu Warszawskiego AK - Józef Rybicki. Daniel Olbrychski był wówczas wzięty na wielogodzinne przesłuchanie, w którym próbowano zmusić go do wycofania swojego podpisu i podpisania deklaracji lojalności wobec władz PRL. Ostatnim upokorzeniem, jakiego aktor doświadczył przed kilkuletnim wyjazdem z kraju, była rewizja osobista, przeprowadzona w dniu wylotu na lotnisku Okęcie. Opowieść aktora o tych czasach ilustrują krótkie inscenizacje, materiały esbeckie z teczki aktora, pamiątkowe fotografie, oraz archiwalia filmowe z tamtego okresu.

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

JACEK FEDOROWICZ

  • Film dokumentalny
  • Produkcja:
    Polska
  • Rok produkcji:
    2007
  • Barwny, 22 min

Jacek Fedorowicz - jeden z najbardziej znanych polskich satyryków. Absolwent gdańskiej ASP. Wraz z Marcinem Wolskim stworzył kultową, audycję radiową "60 minut na godzinę".
SB zainteresowała się artystą na początku lat 80. Próbowano zmusić go do ograniczenia występów, zdaniem Służby Bezpieczeństwa, godzących we władze PRL. Miedzy innymi usiłowano odwieść go od wystąpienia podczas "blokady ronda" w Warszawie, gdzie wygłosił swój chyba najsłynniejszy monolog o "waadzy", która chce przejąć Solidarność. Po wybuchu Stanu Wojennego zerwał wszelkie kontakty z oficjalnymi mediami. Zajął się nielegalną produkcją kaset ze swoimi występami i sprzedażą własnych rysunków satyrycznych. SB wielokrotnie próbowała "uprzykrzyć" mu życie: palono mu samochód, nękano anonimowymi telefonami i listami, wzywano do Urzędu Finansowego.
Satyryk opowiada o tym wszystkim na parkingu, gdzie spalono jego samochód. W filmie pojawiają się pamiątki artysty z tego okresu: jego rysunki satyryczne, wydany w podziemiu komiks o "Solidarności", anonimy, które dostawał, niepublikowane dotąd zdjęcia z solidarnościowych występów. Całość uzupełniają archiwalne materiały filmowe z lat osiemdziesiątych.

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

EWA WÓJCIAK

  • Film dokumentalny
  • Produkcja:
    Polska
  • Rok produkcji:
    2008
  • Barwny, 22 min

Ewa Wójciak - aktorka poznańskiego Teatru Ósmego Dnia. Autorka tekstów i manifestów programowych teatru. Od roku 2000 - jego dyrektorka. Pierwsze spotkanie aktorki ze służbą bezpieczeństwa nastąpiło, kiedy jeden z liderów poznańskiego KOR-u Jerzy Nowacki, przywiózł zespołowi teatru do podpisania list protestacyjny w sprawie poprawek do Konstytucji. Członków teatru zatrzymano na kilka godzin i przesłuchano. Wtedy też SB założyło im teczki operacyjnego rozpracowania. Do dziś zachowały się tylko dwie z nich: Marcina Kęszyckiego, pseudonim "Herkules" i Ewy Wójciak, pseudonim "Nana". Przy czym ze 176 stron tej ostatniej, ocalało tylko 77. Bohaterka filmu opowiada o rzeczach opisanych w teczce i tych, których tam zabrakło. Oskarżano ją, miedzy innymi, o handel przywiezionym z zagranicy kalkulatorem. Kilkukrotnie przeszukano jej mieszkanie. W 1978 jej i innym członkom zespołu sprokurowano sprawę o pobicie w Warszawie kontrolera biletów. Te ostatnia historię ilustruje esbecki film, z archiwów Mirosława Chojeckiego. W latach osiemdziesiątych na wszelkie sposoby utrudniano teatrowi działalność: chciano pozbawić go jego siedziby, zatrzymywano samochód teatru podczas wyjazdów na występy, w ostatniej chwili odwoływano spektakle. Tak było np. z występem w warszawskiej Stodole, który został potraktowany, jako próba zgromadzenia politycznego. Teatr ma również zakaz wyjazdów za granicę. Aktorka opowiada historię teatru w scenerii Komendy Wojewódzkiej w Poznaniu, gdzie kilkukrotnie była przesłuchiwana. Jej opowieść ilustrują fotografię z teatralnego archiwum, oraz fragmenty widowiska telewizyjnego "Teatr Ósmego Dnia - songi" Andrzeja Maleszki.

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

AGNIESZKA HOLLAND

  • Film dokumentalny
  • Produkcja:
    Polska
  • Rok produkcji:
    2008
  • Barwny, 22 min

Agnieszka Holland - należy do kilku polskich reżyserów filmowych, których nazwiska są znane na całym świecie. W 1967 roku, w wieku 18 lat, rozpoczęła studia w praskiej szkole filmowej - FAMU. Rok później, w czasie Praskiej Wiosny, artystką zainteresowała się polska Służba Bezpieczeństwa. Po interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji, jak donosi polski esbek przebywający w tym czasie w Pradze, Agnieszka Holland staje się jedną z głównych postaci strajku na praskich uczelniach. Kiedy reżyserka wyjeżdża do Polski, aby spotkać się z rodziną, polskie władze, nie zezwalają jej na powrót do Czechosłowacji. W kilka miesięcy po ponownym przyjeździe do Pragi, zostaje oskarżona o pomoc w przemycaniu nielegalnych wydawnictw do Polski i kilka miesięcy spędza w więzieniu, gdzie nieomal nie zostaje zgwałcona. Jej sprawa jest odpryskiem jednego z najgłośniejszych procesów przeciwko opozycji w PRL, zwanego "Procesem Taterników". Po skończeniu studiów i powrocie do Polski reżyserka podlega dalszej inwigilacji SB. Obiektem szykan staje się również jej mąż - Laco Adamik, który ma kłopoty z podjęciem pracy. Wobec reżyserki zostaje założona "sprawa operacyjnego sprawdzenia" o kryptonimie "Czeszka". Artystka ma kłopoty z wykonywaniem swojego zawodu, SB utrudnia jej także wyjazdy zagraniczne. Kiedy wybucha Stan Wojenny, reżyserka nie wraca z wyjazdu służbowego do Szwecji. Po dwóch wywiadach udzielonych szwedzkim gazetą i artykule, który pisze dla Paryskiej Kultury, staje się osobą wyklętą przez propagandę PRL. Ponownie przyjeżdża do Polski dopiero siedem lat później. Reżyserka opowiada swoją historię w scenerii czeskiej Pragi. Razem z nią jesteśmy w budynku szkoły Filmowej FAMU i pod polską ambasadą, przed którą protestowała w okresie Praskiej Wiosny. Odwiedzamy też więzienie na Rozyńcu, gdzie była przetrzymywana. Ilustracją jej słów są materiały SB z teczki reżyserki, archiwalia filmowe z inwazji na Czechosłowację, oraz, nigdzie dotąd niepublikowane, fotografie z archiwum matki artystki.

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

FRANCISZEK STAROWIEYSKI

  • Film dokumentalny
  • Produkcja:
    Polska
  • Rok produkcji:
    2008
  • Barwny, 22 min

Franciszek Starowieyski, szlachcic z pochodzenia, artysta z powołania. Współtwórca Polskiej Szkoły Plakatu. Malarz, grafik, scenograf. Miał kilkaset wystaw we wszystkich zakątkach świata. W 1975 roku, po jednej z nich w Poznaniu, artystą zainteresowała się Służba Bezpieczeństwa. Powód wydawał się błahy. Artysta wszedł na teren wystawy i na ścianach obok swoich plakatów dopisał kredką komentarze. Tylko niektóre z nich miały charakter polityczny. Jeden mówił o cenzurze, kolejny, przy plakacie z okazji Rewolucji Październikowej, stwierdzał, że za ten plakat zapłacono mu tyle, że artysta mógł z niego żyć przez pół roku. SB dokładnie sfotografowało wszystkie napisy i wszczęło śledztwo w celu wyjaśnienia, dlaczego artysta je napisał. Starowieyskiemu założona podsłuch telefoniczny w mieszkaniu, śledzono w miejscu zamieszkania i podczas jego wakacyjnych wypadów do Kazimierza nad Wisłą. Zaktywizowano kilku tajnych współpracowników, którzy zaczęli krążyć wokół artysty. Po pół roku nieustannej inwigilacji, wezwano go wreszcie na rozmowę. Ale i ona nie rozwiązała zagadki. Jak stwierdza przesłuchujący Starowiejskiego oficer: przyczyna dopisania komentarzy do plakatów "pozostała nieznana". Po tym spotkaniu SB zaprzestało jednak dalszego rozpracowywania artysty. W filmie Franciszek Starowieyski komentuje esbeckie papiery, które przeciwko niemu zgromadzono. Widzi je po raz pierwszy w życiu. Przypominają mu się miejsca i osoby, które są w nich opisane. Opowiada o innych, nieodnotowanych w papierach kontaktach z esbekami. Zdradza również, po latach, nieznaną do tej pory nikomu oprócz niego, przyczynę napisania swoich komentarzy na ścianach muzeum. Scenerią jego opowieści jest mieszkanie artysty na warszawskiej Sadybie, a jej ilustracje stanowią obrazy, rysunki i plakaty malarza, oraz filmy z jego udziałem, które powstały w latach siedemdziesiątych. Film jest ostatnim wywiadem Franciszka Starowiejskiego, przed jego śmiercią.

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

KRZYSZTOF SKIBA

  • Film dokumentalny
  • Produkcja:
    Polska
  • Rok produkcji:
    2008
  • Barwny, 2 części x ok. 22 min

Krzysztof Skiba - współzałożyciel, autor tekstów i front-man, powstałego w 1988 roku, zespołu Big Cyc. Showman. Autor i prowadzący wielu programów telewizyjnych. Zajmuje się również publicystyką. Od 1983 roku był obiektem operacyjnego rozpracowywania przez Służbę Bezpieczeństwa PRL. Kilkanaście razy zatrzymywany i aresztowany. Jego kłopoty z władzą zaczęły się już w 1980, w szkolnym kabarecie "Tapeta". Potem było szkolne pismo "Gilotyna". Na początku Stanu Wojennego, Skiba uczestniczy w manifestacjach ulicznych i kończy podziemny kurs drukarski. W 1983 roku, wraz z kilkoma przyjaciółmi Krzysztof Skiba zakłada "Ruch Społeczeństwa Alternatywnego". Równolegle z powstaniem ugrupowania zaczyna wychodzić pismo RSA zatytułowane "Homek". Najbardziej spektakularna akcją Ruchu było wmieszanie się członków ugrupowania w oficjalny pochód pierwszomajowy w Gdańsku. W 1985 roku Krzysztof Skiba rozrzuca ulotki RSA podczas Festiwalu Muzyków Rockowych w Jarocinie i zostaje zatrzymany przez Służbę Bezpieczeństwa. Zostaje osadzony w areszcie śledczym w Kaliszu, skąd, po trzech miesiącach, zostaje wypuszczony na mocy amnestii.
Opowieść Krzysztofa Skiby o tym okresie jego opozycyjnej działalności ilustrują materiały z teczki założonej mu przez SB, zdjęcia i ulotki i samizdaty z prywatnego archiwum artysty, oraz archiwalia filmowe z tego okresu. Ilustracją dźwiękową filmu są fragmenty utworów zespołu Big Cyc.
W drugiej części filmu Skiba opowiada o swojej działalności w założonej, pod koniec lat osiemdziesiątych, podczas jego studiów na Uniwersytecie Łódzkim - "Łódzkiej Diecezji Pomarańczowej Alternatywy". Inspiracją była Pomarańczowa Alternatywa Majora Frydrycha z Wrocławia. Skiba, wraz z grupa przyjaciół, szybko nawiązał z nim kontakt. Po wymianie doświadczeń łódzka Pomarańczowa Alternatywa szybko zaczęła własną działalność. W filmie Skiba oprowadza widzów po miejscach, gdzie organizowano happeningi grupy. Jej pierwszą akcją były "Niezależne obchody Dnia Dziecka". Następny był happening "Święto Wiosny". Kolejne to "Galopująca inflacja" i zorganizowany w czasie Wyścigu Pokoju "Wyścig Zbrojeń".
W filmie prezentowane są unikatowe, filmowe zapisy tych happeningów pochodzące z archiwów Macieja Drygasa i Michała Fajbusiewicza. Opowieść Krzysztofa Skiby ilustrują również, wcześniej niepublikowane, fotografie z prywatnego archiwum artysty. Ilustracją dźwiękową filmu są fragmenty utworów zespołu Big Cyc. Komentarzem do opowieści Skiby jest również teledysk do jednego z najsłynniejszych utworów Big Cyca "Jak słodko zostać świrem".

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

MAREK NOWAKOWSKI

  • Film dokumentalny
  • Produkcja:
    Polska
  • Rok produkcji:
    2008
  • Barwny, 2 części x ok. 22 min

Marek Nowakowski - autor kilkudziesięciu zbiorów opowiadań, kilku powieści, sztuk teatralnych i scenariuszy filmowych. W latach PRL-u sygnatariusz licznych apeli o przestrzeganie praw obywatelskich i twórczych. Współzałożyciel podziemnego pisma "Zapis". SB zainteresowało się pisarzem niedługo po jego wstąpieniu do Związku Literatów Polskich. Po nieudanej próbie pozyskania go, jako Tajnego Współpracownika, w 1974 roku SB wszczęto sprawę "operacyjnego rozpracowania" figuranta o pseudonimie "Nowy", która miała doprowadzić do postawienia go przed sadem za działalność wrogą PRL. W filmie Marek Nowakowski opowiada esbekach, którzy chodzili za nim "krok w krok", Tajnych Współpracownikach SB, którzy go otaczali i podsłuchu, który był założony w jego domu. Razem z pisarzem odwiedzany blok przy ulicy Długiej w Warszawie, w którym w tym czasie mieszkał. Mamy tez okazję zobaczyć jego teczkę "operacyjnego rozpracowania" a w niej, między innymi, donosy na pisarza, oraz dokładny plan jego mieszkania, który posłużył SB do założenia podsłuchu.
W drugiej części filmu o inwigilacji Marka Nowakowskiego przez SB, pisarz opowiada o wzmożeniu działań przeciwko jego osobie po wybuchu Stanu Wojennego i zacieśnieniu jego współpracy z paryską "Kulturą". Z pisarzem udajemy się do jego domku letniskowego na Mazurach, gdzie według podejrzeń SB pisarz miał prowadzić "tajną działalność wydawniczą" Gdy pomimo intensywnej obserwacji, niczego takiego nie stwierdzono, SB postanowiła zorganizować "kocioł" w domu pisarza. Nowakowski opowiada, jak po kolei "wpadali" odwiedzający go tego dnia przypadkowi znajomi. W końcu, od marca do czerwca 1984 roku pisarz zostaje uwięziony pod zarzutem "szkalowania PRL i ustroju socjalistycznego we współpracy z zagranicznymi ośrodkami dywersyjnymi". Marek Nowakowski wspomina Tajnego Współpracownika SB, którzy w celi próbował wyciągnąć od niego jakieś informację pomocne w oskarżeniu i o międzynarodowej akcji pisarzy apelujących o jego wypuszczenie. Po zwolnieniu, na mocy amnestii z więzienia, SB nie zaprzestało inwigilacji pisarza. Do roku 1988 nie mógł też wyjeżdżać za granicę. Teczkę operacyjnego rozpracowania pisarza zamknięto dopiero w lutym 89 roku.

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

2024.03.01 01:50:34
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.