ANNA SENIUK

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1997
• Gatunek:
  Film o sztuce, Film biograficzny
• 50 min

Anna Seniuk, aktorka wybitna, wszechstronna, ceniona, nagradzana i od początku drogi artystycznej niezmiernie przez wszystkich lubiana. Jej filmowy portret do wędrówka z nią samą do miejsc, które były w jej życiu ważne, decydujące dla jej rozwoju psychicznego, kształtowania się jej talentu, pasji teatralnej, pasji pedagogicznej. To powrót do wspomnień, którymi aktorka chce się z widzami podzielić. Pierwszy raz po wielu latach Anna Seniuk odwiedza razem z ekipą telewizyjną zamek w Zatorze koło Oświęcimia, gdzie spędziła dzieciństwo. Ogromny pałac po Potockich stał się pierwszym domem w Polsce dla uciekinierów ze Wschodu, z rodzinnego Stanisławowa. W pałacowych wnętrzach urządzono szkołę rolniczą, ojciec Anny Seniuk, z wykształcenia przyrodnik, został dyrektorem placówki, więc tu przez pewien czas mieszkała z rodzicami i siostrą. Zamczysko, dla kilkuletniej dziewczynki pełne niezwykłych tajemnic, zdziczały park i ogród, bliskość przyrody, którą poznawała pod fachowym okiem ojca - budzą dzisiaj szczególnie ciepłe, kolorowe wspomnienia. Rodzice, z zawodu nauczyciele, zmieniali pracę i miejsca pobytu, stąd w sentymentalnej podróży w przeszłość inne przystanki, m.in. Krzeszowice - coraz bliżej Krakowa. Studia w krakowskiej szkole teatralnej to okres niezwykle intensywny i barwny, piękna dwudziestolatka zdobyła tytuł Miss Juwenalii i miano najmilszej studentki 1963 roku. O tym, jak trafiła do Jamy Michalikowej i jaką była studentką, mówi prof. Marta Stebnicka, z kolei Anna Seniuk opowiada o swoich studentach, których dziś ma pod opieką w warszawskiej szkole teatralnej. Tuż po dyplomie dostała etat w Starym Teatrze, przez sześć lat spędzonych na tej scenie zagrała wiele ważnych w jej dorobku ról, które oprócz satysfakcji artystycznej przyniosły jej tytuł "Ulubionej Aktorki Krakowa". Postanowiła jednak sprawdzić się w teatrze stołecznym. I znów na sześć lat związała się z Teatrem Ateneum, gdzie grała role bardzo różnorodne, w "Głupim Jakubie" Rittnera, "Pokojówkach" Geneta, "Pannie Tutli-Putli" Witkacego. Później były teatry Powszechny i Polski, wiele ról w filmie i w telewizji. Były nagrody aktorskie, dowody sympatii ze strony widzów i praca, praca. Krocząc tropami własnego życia, aktorka co pewien czas zatrzymuje się, pyta dlaczego wszyscy tak pędzimy i dokąd, jaka jest cena sukcesu. O kosztach zawodu aktorskiego Anna Seniuk mówi też z perspektywy niedawnych doświadczeń związanych z chorobą. W domu, gdzie najlepiej się rozmawia, aktorka dzieli się z widzami refleksjami dotyczącymi nie tylko pasji teatralnej, lecz również problemów egzystencjonalnych. Ilustracją wspomnień są materiały archiwalne, na ogół mało znane, z początków jej artystycznej kariery, m.in. z dyplomowego przedstawienia w szkole teatralnej. Autorka filmowego dokumentu świadomie zrezygnowała z przypominania ról, które odruchowo kojarzą się widzom z nazwiskiem Anny Seniuk, jak Madzia Karwowska z "Czterdziestolatka". Dzięki temu powstał oryginalny wizerunek aktorki bardzo znanej, sportretowanej od nie znanej strony. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj