WYSOCKI

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1984
• Premiera:
  1986. 11. 24
• Barwny, 63 min

Teatralnym premierom "Wysockiego" na scenach Krakowa i Poznania towarzyszyła aura wydarzenia. Widownia lat 80. odnalazła w tej sztuce odniesienia do współczesnych dyskusji na temat postaw i sensu angażowania się w sprawę narodową. Autor już wcześniej dał się zauważyć jako interesującą indywidualność "pokolenia, które wstępuje". Władysław Zawistowski urodził się w 1954 roku w Gdańsku, ukończył polonistykę na tutejszym uniwersytecie. Poeta, dramaturg, krytyk literacki i teatralny, tłumacz, wieloletni kierownik literacki Teatru Wybrzeże (1977-91), w 1993 r. został wybrany prezesem Oddziału Gdańskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Ma w dorobku sześć tomów wierszy - "Czyli ja", "Płonące biblioteki"), "Ptak w sieci dalekopisu"), "Geografia", "Powitanie jesieni", "Ciemna niedziela". Wiersze i poematy wybrane (1993) oraz pięć sztuk teatralnych - "Wieloryb"), "Podróż do krańca mapy", "Wysocki", "Stąd do Ameryki", "Farsa z ograniczoną odpowiedzialnością", a także wiele tekstów krytycznych i publicystycznych. Przekłada dramaty Szekspira i innych pisarzy elżbietańskich, jest współzałożycielem Fundacji Theatrum Gedanese, która m.in. organizując Gdański Tydzień Szekspirowski. Sztuki teatralne i przekłady Zawistowskiego były grane na scenach Teatru Wybrzeże, Teatru im. Słowackiego w Krakowie, Teatru Nowego w Poznaniu, Teatru Nowego w Łodzi i innych, a także w Teatrze TV.
W tej sztuce Piotr Wysocki, romantyczny przywódca powstania listopadowego, pojawia się jako człowiek sześćdziesięcioparoletni, schorowany, żyjący w odosobnieniu, przytłoczony ciężarem dwudziestu paru lat syberyjskiego zesłania. Samotny z wyboru bohater, dożywa swych dni na folwarku w Warce. Niespodziewanie zostaje uwikłany w problem następnego pokolenia powstańców roku 1863. Odwiedzają go Bobrowski i Giller z Rządu Tymczasowego, nakłaniając, by wsparł swym autorytetem nowy ruch. Przywódcom powstania styczniowego potrzebny jest człowiek-symbol. Wysocki nie umie jednak zaakceptować racji i metod stosowanych przez nową generację bojowników. "Tamta to była moja rewolucja" - mówi o tragicznym zrywie roku 1830. Teraz jego czas już minął, pozostało mu tylko wielkie nazwisko i wybór miejsca umierania. Wysocki chce pozostać w Polsce, choć mógłby wyjechać na Zachód - jako przedstawiciel rządu powstańczego w Szwajcarii lub jako osoba prywatna, z dawną narzeczoną, z którą łączyła go miłość i wspólna walka o sprawę. Problem emigracji, pytanie o to, gdzie w przełomowym momencie dziejów powinien być człowiek, któremu nie jest obojętna przyszłość narodu i państwa - to jeden Sztuka o Wysockim nie jest bowiem dramatem biograficznym. Autora interesują nie tyle losy ludzi i psychologiczne motywy ich działań, co racje polityczne, przetargi i intrygi, a przede wszystkim - różnice doświadczeń każdego pokolenia i każdego ruchu walczącego o swoje ideały. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj