ŻYĆ MOŻNA WSZĘDZIE - UMIERAJ GDZIE DOM

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2000
• Gatunek:
  Film o sztuce, Film biograficzny
• 45 min

Film o Janie Nowickim. Pretekstem do pokazania sylwetki tego popularnego aktora jest uroczystość nadania mu honorowego obywatelstwa rodzinnego miasta Kowala w dniu jubileuszu sześćdziesiątych urodzin - 4 grudnia 1999 roku. Wspomnienia przeplatają się z refleksyjnymi spostrzeżeniami bohatera na temat spraw najważniejszych dla człowieka - życia i śmierci. Narratorem opowieści jest sam Jan Nowicki, a ma ona formę listu adresowanego do zmarłego przyjaciela, Piotra Skrzyneckiego. Z zadumą, dystansem i dużym poczuciem humoru, zwłaszcza na własny temat, artysta komentuje przebieg uroczystości i swoje stany emocjonalne. "Ja tak cholernie nie lubię się wzruszać, bo człowiek dotknięty autentycznym wzruszeniem wygląda fatalnie - wyznaje. Prawdziwe uczucia źle się fotografują". Tych wzruszeń podczas spotkania w Kowalu było jednak wiele, zapewne dlatego, że z przyjaciółmi z lat młodości łączą go nadal żywe i serdeczne więzi. Jubilat nie ustrzegł się nawet łez wzruszenia, kiedy syn, Łukasz, zaśpiewał napisaną specjalnie dla niego piosenkę. Obok wątków związanych z uroczystościami w Kowalu wiele miejsca zajmują filozoficzne zamyślenia nad życiem, przemijaniem i śmiercią. Swoisty dialog z Piotrem Skrzyneckim, postacią stale obecną w filmie - bądź jako Stańczyk, który przysiadł obok fotela jubilata, bądź w archiwalnych zdjęciach, ale przede wszystkim w kierowanych bezpośrednio do niego przemyśleniach. Wzruszające wyznania Jana Nowickiego przywołują idylliczne dzieciństwo, przyjaźnie i miłości, wspomnienia ludzi, również tych już nieobecnych, których zachował w swoim sercu. "To jest siła Polski, że umiemy kochać zmarłych". Nie sposób w to wątpić, kiedy słucha się, jak Jan Nowicki opowiada o Piotrze Skrzyneckim czy zmarłych rodzicach. "Śmierć jest tak samo ważna jak życie" - zauważa i jedno z drugim jest ściśle związane. Tę myśl stara się uświadomić swojemu synowi, "im szybciej to zrozumie, tym bardziej pokocha dzień, po którym stąpa, piwo, które pije, dziewczynę, którą przytula". Motto całego filmu, sentymentalnej podróży do miejsc lat młodości, można ująć w jednym zdaniu: "Żyć można wszędzie - umieraj gdzie dom". Tę frazę Jan Nowicki chce mieć wyrytą kiedyś na swoim grobie. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj