SIŁA KOMICZNA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2003
• Premiera:
  2003. 09. 29
• Barwny, 77 min

W Teatrze TV to już kolejna (po "Chwili sławy", "Chwili szczęścia", "Wesołych świąt", "Kobiecie w ogrodzie") sztuka jednego z najwybitniejszych i najbardziej płodnych dramaturgów angielskich. Alan Ayckbourn urodził się w Londynie w 1939 r., interesował się teatrem od wczesnej młodości (swoją pierwszą sztukę napisał, mając niespełna dziesięć lat). W karierze zawodowej przeszedł przez różne szczeble - był asystentem kierownika planu, operatorem dźwięku i światła, rekwizytorem, aktorem, reżyserem, dyrektorem artystycznym. Do profesjonalnego pisania zachęcił go jego mentor i założyciel teatru w Scarborough, Stephen Joseph. Alan Ayckbourn występował zresztą w zespole Scarborough, tutaj też debiutował jako autor. Ma w dorobku ponad 60 sztuk, tłumaczonych na kilkadziesiąt języków i wystawianych na najlepszych scenach świata, był wielokrotnie uhonorowany prestiżowymi nagrodami. Kilka z jego sztuk z aplauzem przyjęła wymagająca publiczność na Broadwayu. Po Szekspirze, jeden z najczęściej wystawianych dramatopisarzy na świecie w 1997 r. otrzymał tytuł szlachecki.
Napisana w 1998 r. "Siła komiczna", znakomita satyra na środowisko realizatorów telewizyjnych, jest 53. sztuką w dorobku angielskiego dramaturga. Po raz pierwszy była wystawiona w tymże samym roku w Stephen Joseph Theatre w Scarborough. Rok później odbyła się premiera na londyńskim West Endzie. Przedstawienie zawojowało również off-broadwayowskie sceny, krytyk "New York Magazine" pisał: "Jeżeli zamierzasz obejrzeć tylko jedną sztukę w swoim życiu, niech to będzie "Siła komiczna".

Akcja "Siły komicznej" rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, w 2025 r., wiele zawodów wykonują zaprogramowane maszyny-ludzie. Jest to lekka, romantyczna komedia, choć nie brakuje w niej akcentów poważniejszych, skłaniających widza do głębszych refleksji. W szpitalnej sali nad łóżkiem unieruchomionego Syna pochyla się zrozpaczona Matka. Stojący obok Doktor nie daje żadnej nadziei na uratowanie zmiażdżonej stopy pacjenta, przekreślając tym samym jego szansę na dalszą karierę sportowca. Po chwili okazuje się, że dramat rozgrywa się nie w szpitalu, lecz w studiu telewizyjnym, gdzie jest nagrywany kolejny odcinek ckliwej, trzeciorzędnej opery mydlanej, w której odtwórcami ról, ze względów oszczędnościowych, są aktoidy - komputerowo zaprogramowane maszyny. Realizatorem serialu jest Chandler Tate, amerykański reżyser filmowy z problemem alkoholowym, który okres największej sławy ma już dawno za sobą. Pomocniczy zespół realizatorski tworzą dwie lesbijki - Prim i Trudi.
W studiu telewizyjnym pojawia się dyrektor, zaborcza i wyniosła Carla Pepperbloom, której towrzyszy Adam, bratanek i protegowany Lestera Trainsmitha - medialnego potentata. Pełen ideałów młody, ambitny pisarz chce uczyć się fachu od Chandlera, którego dawnymi filmami komediowymi jest wręcz zafascynowany. Choć Carla wyraźnie rości sobie pewne prawa do przystojnego młodzieńca, on nie przyznaje się do romansu z nią. Niespodziewanie zakochuje się natomiast w Emce - aktoidce grającej w serialu Chandlera pielęgniarkę. Z pozoru wydaje się, że to tylko maszyna, kompletnie pozbawiona ludzkiej wrażliwości, która może myśleć i czuć jedynie to, co wcześniej zostało zaprogramowane. Początkowo Adam zamierza uczynić Emkę główną bohaterką swego scenariusza. Szybko dostrzega w niej jednak coś więcej niż bezduszną maszynę niezdolną do samodzielnego wyrażania uczuć, którą można sterować według własnej woli. Emka daleko wybiega poza swój zaprogramowany zakres obowiązków i możliwości. Pod wpływem zakochanego w niej Adama zmienia się, potrafi się szczerze śmiać, ronić prawdziwe łzy, poznaje smak miłości, goryczy, bólu i cierpienia. Gdy do akcji wkracza zazdrosna intrygantka Carla, Adam ucieka z ukochaną. Obydwoje poddają się czarodziejskiej mocy miłości, tak wielkiej, że nie zważają na dzielące ich bariery. Później jednak przychodzi refleksja, czy ten związek ma szanse na przetrwanie? [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj