PIOTR MAŁACHOWSKI

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2020
• Barwny, 24 min

Historia o chłopcu niegrzecznym. O chłopcu, który wyciągał wnioski, obserwował otaczający go świat i wyrósł na wielkiego człowieka.
Życie Piotra wiele razy wisiało na włosku. Bójki, złe towarzystwo a czasem przypadek. Nie raz i nie dwa, pracując jako ochroniarz dyskoteki, musiał uciekać przed strzałami nie przebierających w środkach klientów. Mogłoby się wydawać, że zła droga była mu pisana. Urodził się w małym Bieżuniu na Mazowszu. Szybko stracił ojca. Koledzy taty dawali przykład jak trafić do więzienia. Alkohol, awantury, rozboje na porządku dziennym. W domu się nie przelewało, mama ledwo wiązała koniec z końcem, żeby Piotrowi i jego siostrze zapewnić niezbędne minimum.
Mama, ostoja i drogowskaz, powtarzała, że w życiu trzeba mieć zasady, że dobro i szacunek do bliźniego są najważniejsze. Jakiż był to rozdźwięk z tym, co tłumaczyli koledzy.
Na szczęście w życiu Piotra zaistniał sport. Duży, silny, ale krzywy - powie o Małachowskim jego pierwszy trener Witold Suski. Bo rzeczywiście nasz dyskobol ma skrzywiony kręgosłup, jeden bark niżej od drugiego (jak na mistrza świata sprawa niecodzienna). Na treningi dojeżdżał do oddalonego o 60 km Ciechanowa. Tam, w jednej grupie treningowej, los zetknął go z późniejszym mistrzem olimpijskim Tomaszem Majewskim, a prywatnie przyjacielem od serca.
Sportowa siermięga, brak pieniędzy. Bywało i tak, że Małachowski z Majewskim na obiad wspólnie zjadali jednego arbuza. Tylko na tyle starczało funduszy. To dlatego najmowali się do różnych robót. Ochrona dyskotek wpadała naturalnie, praca wieczorem, już po treningu, a i wykształcenie nie było potrzebne. Wprawdzie nieprzespana noc na regenerację sportowca dobrze nie wpływała, ale wyboru nie było.
Dopiero pierwsze sukcesy i przeprowadzka do Warszawy zmieniły jakość życia. Pojawiły się i duże pieniądze i popularność. W olimpijskim debiucie, w Pekinie w roku 2008, zdobył srebrny medal. Przez 4 z 6 kolejek prowadził, ale dokładnie metr dalej rzucił Estończyk Gerd Kanter zabierając Polakowi złoto. W Chinach kariera Piotra wskoczyła na nowy tor. Od tamtej pory do dziś dyskobol zdobył jeszcze 7 medali wielkich imprez. Został mistrzem świata, mistrzem Europy, a w Rio w roku 2016 dołożył drugie olimpijskie srebro. Czterokrotnie, jako jedyny Polak i jedyny dyskobol, wygrał Diamentową Ligę. W sportowym CV brakuje tylko olimpijskiego zwycięstwa. Dlatego Piotr postawił wszystko na jedną kartę. Zamienił trenera wychowawcę Witolda Suskiego na rywala z rzutni Gerda Kantera tego samego, który w Pekinie pozbawił go tytułu. Razem jadą na igrzyska do Tokio. Po złoto.
Sukces sportowy zmienił życie Piotra o 180 stopni. Ale pieniądze nie pozwoliły zapomnieć o tym, co zawsze tłumaczyła mama. Słowa o szacunku, o krzywdzie innych, Małachowski ma wpisane w DNA. Zwłaszcza, że sam stracił brata bliźniaka, a życie jego syna było zagrożone. Piotr regularnie pomaga potrzebującym, często anonimowo. A dwaj chłopcy, którym podarował życie finansując operacje codziennie opowiadają o tym, jak na ich drodze stanął Człowiek z Diamentu. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2021
  Nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich im. Kazimierza Wierzyńskiego za "publikacje o tematyce sportowej"
  Aleksander Dzięciołowski

Patrz także:

schowaj

• 2021
  PIOTR MAŁACHOWSKI. CZŁOWIEK Z DIAMENTU
  Film dokumentalny / Aleksander Dzięciołowski