ANDRZEJ PRONASZKO 1888-1961

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1997
• Barwny, 20 min

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

ANTONIN ARTAUD 1896-1948

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1996
• Barwny, 20 min

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

JULIUSZ OSTERWA 1885-1947

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1997
• Barwny, 22 min

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

KONSTANTY STANISŁAWSKI 1863-1938

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1997
• 23 min

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

LEON SCHILLER 1887-1954

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1997
• Barwny, 24 min

Leon Schiller, właściwie Leon Schiller de Schildenfeld (1887 - 1954) - jeden z najwybitniejszych polskich reżyserów, krytyków, teoretyków i reformatorów teatru. Po doświadczeniach kabaretowych w "Zielonym baloniku" i "Momusie", pisaniu esejów i recenzji, poświęcił się reżyserii. Tworzył w teatrach warszawskich (Reduta, Teatr Polski, Teatr im. Bogusławskiego, Ateneum), krótko pracował we Lwowie, a następnie w Łodzi, gdzie zrealizował 22 przedstawienia. Jego nowatorska działalność rozwijała się w trzech kierunkach. Pierwszy z nich to poetycki teatr monumentalny, nawiązujący do wizji Adama Mickiewicza i Stanisława Wyspiańskiego, opierający się na repertuarze narodowym (kilkakrotnie wystawiane: "Nie - Boska komedia", "Kordian", "Dziady", "Kniaź Patiomkin", "Samuel Zborowski", "Ksiądz Marek", "Sen srebrny Salomei"). Drugim nurtem był lewicowy teatr współczesny ("Opera za trzy grosze", "Dzielny wojak Szwejk", "Krzyczcie Chiny"), którego realizacja doprowadziła do wypracowania stylu neorealistycznego. Trzecim kierunkiem zainteresowań Schillera był teatr muzyczny (wielokrotnie wystawiane: "Pastorałka", "Gody weselne", "Kram z piosenkami"), oraz wodewile, operetki i opery ("Krakowiacy i górale", "Halka"). Ponadto przez wiele lat był pedagogiem w PWST w Łodzi i Warszawie, założył i redagował "Pamiętnik Teatralny", pisał eseje i artykuły programowe. O znaczeniu Schillera dla rozwoju polskiego teatru, jego nowatorskiej twórczości, wpływie na kolejne pokolenia reżyserów i aktorów mówić będą Erwin Axer, Bogdan Baer, Barbara Fijewska, Henryk Rogacki i Andrzej Łapicki. W progrmie wykorzystano bogate materiały ikonograficzne i archiwalne. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

WINCENTY DRABIK 1881-1933

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1997
• Barwny, 20 min

Audycja poświęcona Wincentemu Drabikowi, malarzowi i scenografowi teatralnemu, twórcy narodowego stylu w scenografii teatralnej.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

IWO GALL 1890-1959

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1998
• Barwny, 25 min

Sylwetka Iwo Galla (1890 - 1959) scenografa, reżysera, pedagoga i teoretyka teatru. Z wykształcenia był malarzem - ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, następnie studiował w Berlinie i Wiedniu. Lata I wojny światowej spędził w Wiedniu, gdzie współpracował z Teatrem Polskim, tworząc scenografię do kilku spektakli ("Hamlet", "Sędziowie"). Po wojnie wrócił do Krakowa. Pracował w teatrze im. Słowackiego, projektując m. in. kostiumy do "Strasznych dzieci" i scenografię do "Horsztyńskiego". W latach 1923 - 29 związany był z teatrem Reduta, najpierw w Warszawie, potem w Wilnie - projektował scenografię do wielu przedstawień (m. in. "Wielkanoc", "Książę Niezłomny", "Sen"), czuwał też nad wystrojem teatralnych wnętrz. Jego pierwszą, samodzielną inscenizacją byli wystawieni w 1927 roku "Sędziowie". Pomiędzy 1930 a 1932 rokiem pracował w warszawskim teatrze Ateneum, gdzie przygotował m. in. scenografię "Zemsty". W tym okresie wiele podróżował - był w Wiedniu, Pradze, Berlinie, Dreźnie i Paryżu. W latach 1932 - 35 był dyrektorem Teatru Kameralnego w Częstochowie, pracował też w Kaliszu i Warszawie. W 1941 roku zorganizował w Warszawie tajne studio dramatyczne, które funkcjonowało do wybuchu powstania, a w kwietniu 1945 roku wznowiło działalność w Krakowie. Od jesieni 1946 roku kierował Teatrem Wybrzeże, z którego uczynił liczący się ośrodek teatralny. Jego inscenizację "Jak wam się podoba" z 1947 roku, wystawioną również w Warszawie na Konkursie Szekspirowskim, zaliczono do najciekawszych przedstawień konkursowych i wyróżniono dwiema nagrodami. Z wielkim uznaniem krytyki spotkała się też wystawiona przez Galla "Balladyna". Swoje poglądy na temat teatru, ze szczególnym uwzględnieniem architektury i plastyki scenicznej, sformułował w książce "Budowniczy tła scenicznego". [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj