ZAGUBIENI

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1995
• Premiera:
  1996. 06. 10
• 85 min

Ameryka dała się uwieść mężczyźnie, który potrafi wszystko - z entuzjazmem pisała prasa w Stanach - zdobyć nagrodę Pulitzera (za sztukę "Buried Child"), uzyskać nomonację do Oscara (za rolę w "Right Stuff"), napisać scenariusz do filmu ("Paris Texas" Wima Wendersa, który stał się sensacją w Cannes, "Zabriskie Point" Michelangelo Antonioniego, ekranizacje własnych sztuk), komponować muzykę rockową, reżyserować ("Far North"). Z żoną Jessicą Lange zagrał w filmach "Frances", "Country", polscy telewidzowie pamiętają go też z ról w "Baby Boom" czy "Zbrodnie serca".
Teatr TV pokazał w ubiegłym roku jego sztukę "Prawdziwy Zachód". Sam Shepard (rodowe nazwisko Samuel Shepard Rogers), urodzony w 1943 r. w Fort Sheridan, bazie wojskowej w pobliżu Chicago, wnuk farmera i syn lotnika, już w dzieciństwie przemierzył tysiące mil - ten wątek ojca-lotnika, przerzucanego wraz z rodziną z bazy do bazy, pojawi się także w "Zagubionych". Miał za sobą burzliwą młodość - pasjonował się rodeo, zachwycił ideologią amerykańskich bitników, chciał zostać gwiazdą rocka, jako 19-latek uciekł do Nowego Jorku, by szukać możliwości startu w zawodzie aktorskim. Doświadczył z życiu wiele, może dlatego jego wizja rzeczywistości jest tak dramatyczna. Jego Ameryka to kraj niezmierzonych autostrad, pustkowi, moteli, wielkich przestrzeni i wielkich smutków, przemocy i rozpaczy.
W "Zagubionych" również jest ogromna doza agresji psychologicznej. Krakowski spektakl atakuje widzów i niepokoi już od pierwszej sceny. Jake, zamknięty budce telefonicznej na poboczu jakiejś autostrady w jakimś stanie, zawiadamia brata Frankiego, że zabił swoją żonę Beth. W chwilę później w szpitalu kobieta w ataku szału zrywa bandaże. W miarę rozwoju akcji ujawniają się coraz bardziej dramatyczne koleje losu członków rodziny Beth i Jake'a, nienormalne relacje pomiędzy nimi. Jake nadal jest przekonany, że zamordował żonę, popada na przemian w stany apatii i agresji. Lorraine, jego matka, bagatelizuje problem. Wbrew protestom córki postanawia zabrać go do domu. Sally jest przerażona wybuchami szaleństwa brata, zresztą zawsze budził jej lęk, jeszcze w dzieciństwie słyszała w jego głosie, podobnie jak w głosie ojca, jakieś niesamowite tony, jakby zaraz miał się zmienić w zwierzę. Matka bez wahania godzi się na odejście córki z domu - chce opiekować się synkiem, karmić, mieć tylko dla siebie swojego małego mężczyznę. Ma nadzieję, że on nie porzuci jej jak tamten, którego prochy spoczywają teraz w kuferku pod łóżkiem, razem z lotniczą kurtką i flagą narodową. "Historia rodzinna" Shepharda pokazuje, jak najbliżsi sobie ludzie wyniszczają się wzajemnie, jak upada mit domu - bezpiecznej przystani, jak przewartościowuje się bądź rozpada wiele innych ideałów i mitów amerykańskich, narodowych symboli. Zdezorientowani, zagubieni ludzie mogą albo wszystko puścić z dymem, albo pozostać na swojej drodze życiowej jak na środku wielkiej, niebezpiecznej autostrady. I wcale nie musi to być amerykańska droga do nieba. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj