LEGENDA O ŚWIĘTYM ANTONIM PUSTELNIKU

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1997
• Premiera:
  1997. 05. 30
• 29 min

Konstruując scenariusz "Legendy..." Krzysztof Zaleski korzystał z dwu źródeł: "Legendy na dzień św. Antoniego Pustelnika" Jakuba de Voragine i Biblii Tysiąclecia. W rezultacie powstała nastrojowa, zrealizowana w malowniczych górskich plenerach opowieść o tym, jak trudny i zarazem opłacalny (choć niekoniecznie w sensie materialnym) jest wybór dobra jako busoli moralnej na całe życie. Znany poeta Jerzy Liebert napisał niegdyś: "Uczyniwszy wielki wybór, codziennie wybierać muszę". Sentencja ta mogłaby służyć za motto spektaklu - moralitetu. Nasycony religijną symboliką wiatru i wody, rozgrywający się w dwu płaszczyznach czasowych (epoka św. Antoniego i współczesność) podkreśla on uniwersalną wartość takiego wyboru. Ukazuje też, że bez względu na okres historyczny człowiek dążący ku dobru nieustannie napotyka przeszkody. Ich paraliżującego działania doświadcza zarówno w swym wnętrzu, jak i w otaczającym go świecie. Zło bowiem (w spektaklu symbolizowane przez demoniczną Babilon) ma wiele twarzy. Przemyślnie unika stereotypów, zasłaniając się obietnicami szczęścia zręcznie zniewala ludzką wrażliwość i wyobraźnię. Najczęściej atakuje w chwilach słabości - strachu, braku nadziei, rozpaczy, fizycznego wycieńczenia. Kto jednak pokona samego siebie i stawi mu opór, nie będzie zawiedziony. Niezawodnym orężem do walki z wszelkimi pokusami jest ufność Bogu. Dziecku, które szuka zaginionego ojca, kojarzy się ona ze zwykłym wzniesieniem oczu ku niebu. Samotnemu wędrowcowi objawia się jako przemożne duchowe pragnienie Wody Żywej - metaforycznego ekwiwalentu Boga, sensu istnienia, czystego sumienia.
Akcja "Legendy o św. Antonim Pustelniku" toczy się równolegle przed wiekami i współcześnie. Zamożny młodzieniec z zagadkową regularnością śni o wodzie. Wodzie niezwykłej i tajemniczej, niosącej dziwny pokój i zachętę. Pewnego dnia młodzieniec podejmuje decyzję. Postanawia wyruszyć w drogę, by spotkać swój sen na jawie. Wierzy bowiem, że cudowne błękitne tonie nawiedzające nocami jego umysł istnieją naprawdę. Utwierdzają go w tym słowa Tego, który prowadzi do Wody Żywej. Młodzieniec nie przypuszcza jeszcze, że nim dotrze do swego celu, będzie już zupełnie innym człowiekiem. Kilkaset lat później po górskiej drodze mknie terenowy samochód. Wiezie małżeństwo z dzieckiem na letni odpoczynek. Nagle auto grzęźnie w błocie. Zza szczytów zaczyna wiać coraz silniejszy wiatr. Rozlegają się coraz głośniejsze grzmoty, z ziemi podrywają się piasek i niewielkie odłamki skał. Ojciec, który niebacznie oddalił się od samochodu, ginie za ścianą kurzu i pyłu. Gdy burza cichnie, matka z chłopcem zostają sami. Rozpacz kobiety przerywa jej syn. Głusząc strach krótką modlitwą, decyduje się wyruszyć na poszukiwanie rodzica. Podobnie jak wędrowiec przed wiekami, nie zdaje sobie sprawy, ile czeka go przeciwności. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj