Zrealizowany w jednym ujęciu film Ciepło zimno opowiada historię niespodziewanego spotkania dwóch kobiet z odmiennych światów, które mimo niesprzyjających okoliczności w jakich się poznają w efekcie wzajemnie sobie pomagają.

Bohaterkę etiudy Marty Prus, Sylwię, poznajemy w chwili, gdy dopuszcza się kradzieży. Przypadkowy przechodzień dokonuje zatrzymania obywatelskiego, ale poszkodowana prosi o puszczenie dziewczyny wolno. Chce za pośrednictwem Sylwii kupić narkotyki, by wrobić zdradzającego ją męża. Młoda kobieta uznaje tę propozycję za szansę na zarobienie pieniędzy, które są jej potrzebne na zapłacenie czynszu i utrzymanie dziecka. Zdobycie narkotyków związane jest jednak z przemocą i upokorzeniem. Poniżenie, odrzucenie i obojętność towarzyszą Sylwii nieustannie - w relacji z siostrą, z byłym chłopakiem-dilerem, a w końcu ze zlecającą jej zdobycie narkotyków zamożną kobietą. Paradoksalnie właśnie z nią - osobą przypadkowo spotkaną - zdaje się łączyć Sylwię najwięcej. Choć różni je niemal wszystko - status społeczny i majątkowy, sytuacja rodzinna - to niespodziewanie odnajdują bliskość w doświadczeniu straty i braku.

Etiuda Ciepło zimno to dynamicznie opowiedziana, niemal w całości kamerą z ręki, historia skupiona na emocjach bohaterki. Magdalena Berus w roli Sylwii stworzyła postać pełną wewnętrznych napięć, rozedrganą, próbującą wyrwać coś światu dla siebie i swojego maleńkiego syna. Prowadzona nerwowo kamera w ciągłym ruchu oddaje emocjonalny stan postaci. Nieustannie skupiona jest na twarzy bohaterki - buńczucznej i przerażonej zarazem, bezczelnej i bezradnej. Ukazuje każdy najmniejszy nawet grymas jej twarzy, najdrobniejszy gest. Siłą szkolnego filmu Prus jest konsekwentne utrzymanie narracji subiektywnej, która pozwala nie tylko na uczuciową identyfikację z Sylwią, lecz także na utrzymanie dramaturgicznego napięcia zbudowanego na stopniowym odsłanianiu życiowej sytuacji postaci i jej motywacji do działania oraz na zmienności jej postrzegania przez widza. W relacji z maleńkim synem widzimy w niej niemal patologiczną matkę obojętną na płacz dziecka, by już w następnej i kolejnych scenach odkryć w niej czułość i poczucie odpowiedzialności, jakkolwiek trudno jej postępowanie uznać za etyczne.

Ciepło zimno to również doceniony na licznych festiwalach i obsypany nagrodami majstersztyk inscenizacyjny i operatorski (zdjęcia Adama Suzina). Półgodzinna historia opowiedziana zostaje bowiem w jednym ujęciu, mimo że bohaterka jest stale w ruchu i etiuda rozgrywa się aż w ośmiu lokacjach. Brak cięć montażowych, a tym samym elips narracyjnych, wzmacnia identyfikację z postacią. Utożsamienie czasu akcji z czasem ekranowym wzmaga wiarygodność przedstawionego świata. Nie pozwala ani na moment stracić z oczu zadyszanej bohaterki. Wyciszenie następuje dopiero w finale.

W rok po realizacji dyplomowej etiudy Marta Prus reżyseruje z Adamem Suzinem jako autorem zdjęć pełnometrażowy film dokumentalny Over the Limit. Znów niezwykle dynamicznie opowiedzianą, za pomocą cierpliwej obserwacyjnej kamery historię rosyjskiej gimnastyczki Margarity Mamun. Over the Limit to nie tylko dokument sportowy, ale przede wszystkim intymna opowieść o emocjach i relacjach.