Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

HAMLEŚ

1960
Jerzy Skolimowski

Droga Jerzego Skolimowskiego do filmu była nietypowa. Jeszcze przed rozpoczęciem studiów w łódzkiej Szkole Filmowej dał się poznać jako utalentowany scenarzysta. W roku 1960 na ekrany kin wszedł film Niewinni czarodzieje nakręcony według scenariusza napisanego wspólnie z Jerzy Andrzejewskim. Dwa lata później miał swą premierę Nóż w wodzie według scenariusza Romana Polańskiego i Skolimowskiego. W tym samym czasie powstają szkolne etiudy późniejszego twórcy Czterech nocy z Anną (2008): Oko wykol (1960), Hamleś (1960), Rzeźba (1961), Pieniądze albo życie (1961), Erotyk (1961), Boks (1961), Druga taryfa (1962), Akt (1962). W 1965 odbyła się oficjalna premiera debiutu Skolimowskiego Rysopisu, na który złożyły się materiały zrealizowane przez reżysera podczas studiów.

We wszystkich szkolnych filmach Skolimowskiego dominuje ton surrealnej groteski. Powracają motywy fabularne i scenograficzne, które pojawią się również w jego pierwszych filmach kinowych. Hamleś zrealizowany został na motywach dramatu Szekspira. Akcję etiudy przeniesiono w zgrzebną rzeczywistość Polski powojennej. Skolimowski sięgnął po konwencję filmu niemego, w której nawiązywał do filmowej burleski. Kategoria groteski wykorzystana zostaje przez autora na kilku poziomach. Zawiera się w samej konwencji burleski oraz w paradoksalnym geście odrzucenia słowa - podstawowej i zarazem symbolicznej materii dramatu. Odtwórcy głównych ról posługują się typowym dla gatunku, wyraźnie przerysowanym aktorstwem. Film opatrzony został jednak komentarzem: pijacką pieśnią, w której wykorzystano motywy Szekspirowskie. Bohaterowie noszą imiona z dramaty Stratfordczyka. Ich forma jest jednak zdrobniała: Ofelka, Hamleś, Laercio. Reżyser wprowadził ponadto dwie postaci współczesne wywiedzione ze środowiska pijacko-knajpianego: Szefa i Szefowej.

Akcja rozgrywa się w przestrzeni nieukończonej, a już podupadającej budowy. W pierwszych scenach filmu bohaterowie huśtają się na prowizorycznej huśtawce. Ofelia skacze z niej wprost do wanny. W ten sposób tragiczny motyw szaleństwa i utonięcia Ofelii zostaje sparodiowany. Ofelia nie tylko nie traci życia, ale z gracją rozbiera się w wannie, pozostając tylko w upstrzonym kwiatami kapeluszu, czyta w niej gazetę, a w finale wręcza umundurowanemu bohaterowi bukiecik kwiatów. Skolimowski pomny faktu, że Hamlet to dramat miłości i władzy, o czym informuje zresztą śpiew z offu, wprowadza do etiudy oba motywy. Hamlet pojawia się na moment wystylizowany na Hitlera, toczy symulowane pojedynki wśród porozrzucanych gazet. Wszystko dzieje się w pijackim widzi. Ten "zdradziecki napój" nieustannie pociągają z butelki wszyscy uczestnicy dramatu. Kamera podąża za bohaterami, a jej chybotanie oddaje stan upojenia bohaterów. Pijani spadają ze schodów, gruz sypie się na ich głowy. Gdy nadchodzi Fortynbras, wszyscy udają, że czytają gazety, bo w świecie Szekspira i Skolimowskiego wszystko jest pozorem. Żart filmowy autora Rysopisu zawiera symboliczne odniesienia do rzeczywistości Polski Ludowej końca lat 50. zbudowanej na pozorach i gazetowym kłamstwie. Wielki dramat Szekspira karleje w niej, staje się żenującą zabawą podpitych bohaterów.

Katarzyna Mąka-Malatyńska
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.