Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

SELF(LESS) - PORTRAIT

2012
Matej Bobrik

Dokumentalny film autobiograficzny to forma, która od ponad dwudziestu lat cieszy się w Polsce coraz większą popularnością wśród twórców i publiczności. Na gruncie polskiego kina formuła dokumentu autobiograficznego pojawiła się w połowie lat 90. w filmach szkolnych i do dziś wykorzystywana jest przez studentów stosunkowo często, ponieważ jeden z jej podstawowych wzorców dotyka zagadnienia tożsamości, kluczowego dla młodych artystów. Drugi paradygmat opiera się na konstrukcjach retrospektywnych i zwykle realizowany jest przez filmowców doświadczonych, skłonnych do podsumowań.

Szkolna etiuda Mateja Bobrika Self(less) Portrait należy oczywiście do pierwszej ze wskazanych grup. Adept sztuki reżyserii filmowej kręci ją w 30 roku życia. Bezpośrednim impulsem staje się śmierć matki autora i wynikająca z niej potrzeba przepracowania doświadczenia utraty. Bobrik nie opowiada jednak o przeszłości swej rodziny, nie próbuje dokonywać podsumowań, docierać do przyczyn zdarzeń, choć i jego film w subtelny sposób dotyka problemu tożsamości. Etiuda rozpoczyna się charakterystycznym dla kina biograficznego prologiem, złożonym z rodzinnych fotografii ukazanych w porządku chronologicznym. Z odbiorczych przyzwyczajeń wybija widza sposób wykorzystania dźwięku, który współtworzy dramaturgiczną strukturę tej części filmu. Zdjęciom przedstawiającym młodych rodziców autora-bohatera towarzyszy pogodna melodia. Oglądamy ich jako narzeczeństwo, przyglądamy się fotografii ślubnej. W kadrze pojawia się mały Matej i jego siostra. Rodzice są coraz starsi, zmieniają się stroje i miejsca, w których byli fotografowani. Trzy ostatnie zdjęcia prologu to kadry ze szpitalnej sali. Widoczny jest w nich czujnik na palcu chorej, monitor kontrolujący akcję serca i tylko ostatni z nich ukazuje zamazaną sylwetkę kobiety, ledwie widoczną z prawej strony obrazu. Nie słyszymy już radosnej muzyki, milknie też dźwięk rzutnika przerzucającego slajdy. Pojawia się natomiast długi, przenikliwy i jednostajny pisk - oczywisty sygnał czyjejś śmierci. Potem zapada ciemność. Ścieżka dźwiękowa prologu oraz dobór fotografii zapowiadają dwie dominujące w etiudzie i nieustannie przeplatające się tonacje, oddalające dokument Bobrika od wyobrażeń filmu-pożegnania: radość i pogodę ducha bohaterów - Mateja i jego narzeczonej oraz smutek i melancholię wywołane świadomością utraty kogoś bliskiego, ale i zdarzeniami bieżącymi - jak katastrofa w Fukushimie, o której news bohaterowie oglądają na ekranie komputera.

Z uwagą śledzimy perypetie pary młodych ludzi: Słowaka - Mateja i jego dziewczyny Japonki - Mariko, którzy próbują jakoś ułożyć sobie życie w Warszawie. Mariko usiłuje zdać egzamin uprawniający do jazdy samochodem, oboje borykają się z polszczyzną, przygotowują do ślubu, rozmawiają ze swoimi bliskimi. Zabawne sytuacje kamera Bobrika rejestruje z czułością, uzupełniając je surrealnymi i utrzymanymi w groteskowym tonie sekwencjami snów. Moment kulminacyjny filmu stanowi chwila, w której oboje stawiają się w warszawskim urzędzie, by wziąć ślub. W ten porządek codzienności Bobrik wpisuje refleksję nad upływem czasu. W kręconym przez rok filmie przyglądamy się więc ujęciom ukazującym podwórko przed blokiem i zmieniające się pory roku, odlatujące ptaki, sceny wyjazdów i przyjazdów.

W Self(less) Portrait komizm sąsiaduje z melancholią i nostalgią obecną już w prologu. Nostalgia zdaje się pozostawać dla autora-bohatera rodzajem wrażliwości, modelem zapatrywania na świat, który ma jednak konkretne źródło w osobistym doświadczeniu. Współistnienie tonacji komediowej ze smutkiem wyróżnia większość etiud szkolnych, które zrealizował Matej Bobrik. Przejawia się ono w specyficznym, absurdalnym, czarnym humorze filmów fabularnych Dom śmierci (2010) czy Ewa i Marcin (2009). Bodaj najwyraźniej owo łączenie tonacji dochodzi do głosu w wielokrotnie nagradzanej etiudzie dokumentalnej Tam gdzie słońce się nie spieszy (2009). Powraca w nakręconych w Studiu Munka w ramach projektu "Pierwszy dokument" Odwiedzinach (2013).

Katarzyna Mąka-Malatyńska
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.