Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

AGNIESZKA

1981
Dorota Kędzierzawska

Agnieszka to jeden z nielicznych w dorobku Doroty Kędzierzawskiej filmów dokumentalnych. Etiuda zrealizowana została pod opieką dokumentalisty i wieloletniego wykładowcy Szkoły Filmowej, Stanisława Grabowskiego.

Film Kędzierzawskiej to nietypowy portret dokumentalny. Jego bohaterką jest kilkuletnia dziewczynka, której imię widz zna wyłącznie dzięki tytułowi. Mieszka w jednej z szarych kamienic z podwórkiem-studnią. Pochodzi z wielodzietnej rodziny. Warstwa informacyjna filmu przedstawia się więc nader skromnie. Portret Agnieszki bliższy jest bowiem impresji dokumentalnej niż klasycznej formule tego gatunku.

Otwiera go ujęcie uśmiechniętej dziewczynki na trzepaku. W ścieżce dźwiękowej towarzyszy mu minimalistyczny motyw muzyczny. Subtelne dźwięki fortepianu to zasadniczy element budujący atmosferę filmu. Przerywa je od czasu do czas głos bohaterki - zabawa w echo, pojedyncze wypowiadane przez nią słowa. W kulminacyjnym momencie filmu wokół trzepaka, zajmowanego dotąd wyłącznie przez bohaterkę, pojawiają się inne dzieci. Rozpoczyna się gra "Raz, dwa, trzy! Baba Jaga patrzy". Dzieci zgodnie z jej regułami zatrzymują się gwałtownie, zastygają w swych pozach i wówczas Agnieszka przedstawia członków swej rodziny: rodzeństwo - Jacka, Gosię, Ewę, Elę, Marka oraz mamę i tatę. Na koniec wylicza również siebie. Kamera pokazuje jej portret. Ewa Nawój opisuje późniejsze filmy reżyserki słowami, które doskonale charakteryzują również tę etiudę: "Dorota Kędzierzawska posługuje się specyficznym, jej tylko właściwym językiem filmowym. Starannie buduje każde ujęcie, zwraca uwagę na detale scenografii, światło i kolor, najdrobniejsze gesty i spojrzenia składające się na grę aktorską, w przemyślany sposób tworząc atmosferę filmowego świata i portrety postaci. Obraz filmowy to w jej twórczości sprawa pierwszorzędna, podstawowa forma przekazu, słowo zaś używane jest z zadziwiającą oszczędnością."(www.culture.pl)

Kędzierzawska nie tyle opowiada o swej bohaterce, co próbuje ukazać rzeczywistość jej oczyma - dziecka wrażliwego na urodę świata, na grę światłocienia, rytm rzeczywistości. Kamera koncentruje się więc na detalach: pękniętej szybie, w której odbiciu przepływają chmury, praniu na sznurkach, rysach na szarych i odrapanych murach. Jej spojrzenie przyciąga kobieta opalająca się wysoko, na parapecie okna, kruszejący tynk, cień rzucany przez jej sylwetkę. Dziewczynka dotyka kałuży i obserwuje rozchodzące się fale, które zakłócają wyraźnie zarysowaną na tafli wody granicę pomiędzy światłem i cieniem. "Nie, wymyślać - nie wymyślam, ale marzyć - marzę." - mówi w pewnym momencie Agnieszka. Jest tam, gdzie woda styka się z niebem. Śni, że jest królową. Jej wyobraźnia, a za nią kamera filmowa, zmienia obskurne miejskie podwórko w miejsce doświadczenia zachwytu nad światem. W rozmowie z Łukaszem Maciejewskim Kędzierzawska stwierdza: "Film dotykający dzieciństwa uruchamia tęsknotę za czasem, kiedy wystarczyło chłonąć życie takim, jakie jest, przyszłość nie była ciekawa." (Gdy słońce stoi nisko, rozm. Ł. Maciejewski, "Tygodnik Powszechny" 2004, nr 34).

Katarzyna Mąka-Malatyńska
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.