Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

WEWNĘTRZNY: 55

1997
Sławomir Fabicki

Bohaterami dokumentalnej etiudy Sławomira Fabickiego Wewnętrzny: 55 są niepełnosprawne dzieci. Reżyser filmuje ich z pozoru w banalnej sytuacji, gdy wzywani są do szpitalnego telefonu, by porozmawiać z bliskimi. Zwykła rozmowa okazuje się dla nich prawdziwym wyzwaniem i silnym przeżyciem emocjonalnym.

Pierwsza dekada po odzyskaniu przez Polskę wolności to okres, w którym temat niepełnosprawności coraz częściej pojawiał się na ekranie. Zaczęły się również różnicować strategie jego przedstawiania. Wojciech Otto konstatuje: "W tym czasie można zauważyć swoisty wysyp - w porównaniu z okresem minionym - filmów, zwłaszcza dokumentalnych, podejmujących tę problematykę. Polepszająca się koniunktura społeczna sprzyjała tego typu poszukiwaniom, w reżyserzy, zwłaszcza młodszego pokolenia, widzieli w nim szansę artystycznego rozwoju." (W. Otto, Obrazy niepełnosprawności w polskim filmie, Poznań 2012, s. 22). Wiele z wówczas powstających filmów nie wykraczało jednak w sposobie przedstawiania poza utrwalone stereotypy cierpienia i krzywdy oraz frustracji otoczenia osób niepełnosprawnych. Przełom stanowił fabularyzowany dokument Jacka Bławuta Nienormalni (1990), w którym autorowi udało się pokazać piękno człowieczeństwa swoich bohaterów. Bławut wyznaczył tym samym nowy kierunek artystycznych poszukiwań.

Etiuda szkolna Fabickiego wydaje się podążać w kierunku wytyczonym przez twórcę Nienormalnych. Konstrukcja filmu Fabickiego jest wprawdzie znacznie prostsza, a jego forma nie tak wyszukana, ale tak jak Bławut Fabicki nie zamierza epatować widzów cudzym cierpieniem. Przedstawia je subtelnie, z empatią. Kamerę umieszcza w korytarzu Centrum Rehabilitacji w Konstancinie-Jeziornej. Jedna z pacjentek, Marta, trochę z nudów, a trochę z ciekawości czuwa przy telefonie i gdy tylko rozbrzmiewa dzwonek, podnosi słuchawkę, by następnie wezwać dziecko, do którego ktoś dzwoni. Telefon od rodziny lub znajomych stanowi dla większości bohaterów swoistą przerwę w monotonii szpitalnego życia. Dla jednych staje się okazją do opowiedzenia o swych obawach, rzadko podzielenia się radością, innym pozwala wykrzyczeć ból, czy wyrazić tęsknotę. Kamera, jak Marta, nie opuszcza stanowiska przy aparacie. Ukazuje bohaterów w bliskich planach, pozwalając przyjrzeć się widzowi ich twarzom, które przekazują niezwykle silne emocje. Z tych ułamków usłyszanych historii, z ich odwzorowania na buziach dzieci Fabicki tworzy zbiorowy portret młodych pacjentów ośrodka.

Niepełnosprawny bohater pojawił się również w najbardziej znanym filmie szkolnym Fabickiego - w Męskiej sprawie (2001). Jest to postać chłopca, szkolnego kolegi Bartka, którą widzimy tylko w jednej scenie filmu. Staje się jednak dopełnieniem opisu boleśnie "kalekiego" świata (W. Otto, op.cit., s. 210), w jakim musi żyć główny bohater filmu.

Katarzyna Mąka-Malatyńska
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.